دولت یازدهم آب رفته را به جوی بازگرداند/ 8 سال قهر دولت و هنرمندان

به گزارش ایرانگرد نیوز-، شب گذشته دوشنبه 28 مرداد نشست “مدیریت هنری در دولت جدید” با حضور سید مجتبی موسوی مدیر امور حجم سازمان زیباسازی شهرداری تهران و رئیس گالری برگ، سید امیر سقراطی و محمد افضلیان پژوهشگران هنر و بهرنگ صمدزادگان هنرمند نقاش در تالار امیرخانی خانه هنرمندان برگزار شد.
سید امیر سقراطی، پژوهشگر هنر و عضو هیات نویسندگان مجله تندیس در مورد برگزاری نشست “مدیریت هنری در دولت جدید” توضیح داد: تقریباً دو یا سه سال پیش بود که مجله تندیس به صورت پرونده‌ای در موضوعات مختلف هنرهای تجسمی مباحث راهگشا و راهبردی به چالشی را بیان می‌کرد که دوباره قصد داریم این روند را ادامه دهیم.
وی درخواست اصلی هنرمندان حوزه تجسمی از دولت را ساخت زیرساخت‌ها و عدم دخالت‌ها در امور هنری را دانست و گفت: هنرهای تجسمی بخشی از هنر است که هرچند آنچنان که باید و شاید در چشم نیست ولی به خاطر پول‌های هنگفتی که در آن است به محلی برای مناقشه تبدیل شده است که طی این سالها خوشبختانه یا متاسفانه دولت در هنر معاصر دخالت نداشته است.
این پژوهشگر ادامه داد: نمایشگاه‌ها، مسابقات و جشنواره‌هایی که برگزار می‌شود همگی در بخش خصوصی اجرا و تنظیم می‌شوند که این نشان از بی‌توجهی صرف دولت به حوزه هنرهای تجسمی است. از جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های دولتی نیز چیزی در نمی‌آید. این امید وجود دارد که دولت آینده تعامل زیادتری با هنرمندان داشته باشد ولی باید ببینیم که مصوبات فرهنگی هنری دولت آینده محدودیت ایجاد می‌کند یا فضای تعامل بیشتری به وجود می‌آورد.
حمایت از هنر بر پایه بالندگی باشد نه تطمیع
در ادامه این نشست سید مجبتی موسوی، مدیر امور حجم سازمان زیباسازی شهرداری تهران و رئیس گالری برگ گفت: وقتی صحبت از مدیریت فرهنگی می‌شود و یا در مورد نقش فرهنگ در ایجاد هویت ملی صحبت به میان می‌آید همه بر مهم بودنش اذعان می‌کنند. مدیریت فرهنگی بر پایه شناخت و آگاهی بر اساس شکل جامعه در حصول اهداف فرهنگ جامعه به تاثیرات فرهنگی بر تمام شئون جامعه تعریف می‌شود و نقش فرهنگ مطرح و همواره تیتر است.
موسوی ادامه داد: هر جایی که بحث کمبود بودجه می‌شود متاسفانه اولین جایی که کاهش بودجه به خود می‌بیند فرهنگ و هنر است. در صورتی که همچنان که گفته شد متولیان امر همواره در مصاحبه‌های خود بر نقش فرهنگ در جامعه تاکید می‌کنند ولی وقتی بحث حمایت می‌شود همه پا پس می‌کشند.
وی وظیفه حکومت در مدیریت فرهنگی را حمایت بر پایه عقل و ایجاد بستری برای بالندگی فرهنگ و هنر کشور دانست و ادامه داد: در سالیان گذشته چند برهه در تاریخ معاصر داشتیم که فرهنگ و هنر قابل بررسی است. در دوره‌ای و در زمان جنگ محدودیت‌هایی بود و کسی نمی‌تواند آنها را رد کند. در آن دوره به خاطر نزدیک بودن به زمان انقلاب، هنری که مطرح شد هنر انقلاب اسلامی بود و هنرمندان این گرایش بزرگ، پررنگ و مورد حمایت دولت قرار داشتند و سایر گرایش‌های هنری تقریباً از صفحه توجه به دور بودند.
این هنرمند مجسمه‌ساز، دوره سازندگی را دوره پرداخت به مسایل عمرانی کشور و به تبع آن دور شدن از فرهنگ و هنر دانست و گفت: در دوره سازندگی اقتصاد، سازندگی و عمران نقش اصلی در رهبری و هدایت دولت داشت و دولت نگاه خود را به جای فرهنگ و هنر به آن حوزه معطوف کرد ولی در  چند سال آخر آن دوران شرایط کمی بهتر شد.
موسوی دوران اصلاحات را دوران شکوفایی هنر در کشور بیان کرد و گفت: به خاطر راه‌اندازی اصناف هنری در این دوره و حمایت دولت از انجمن‌های تازه تاسیس فعالیت‌های اجتماعی بین هنرمندان ما شکل گرفت و باعث شد که هنر شکوفا شود.
قهر هشت‌ساله هنرمندان با دولت
وی 8 سال اخیر را دوران قهر هنرمندان با دولت عنوان کرد و افزود: اگر یک رابطه تعاملی بین دولت و هنرمند  به وجود نیاید اتفاقات خوبی در فرهنگ و هنر نمی‌افتد. مثل این 8 سال اخیر که دوران قهر هنرمندان بود و این قهر ضربه عمیقی به بدنه فرهنگی کشور وارد آمد.
مدیر گالری برگ یکی از خصوصیات هنرمند را اعتراض و منتقد بودن به جامعه دانست و بیان کرد: برخی از متولیان فرهنگی یا دولت‌‌ها تحمل خود را در برابر انتقاد هنرمندان بالا می‌برند و هیچگاه جبهه‌گیری نمی‌کنند ولی برخی هم انتقاد را برنمی‌تابند. متاسفانه گاهی این گروه دوم حتی درصدد تطمیع هنرمند نیز برمی‌آیند.
موسوی دوره موفقیت مدیریتی 100 درصد را یک دوره آرمانی عنوان کرد که دست‌نیافتنی است و گفت: خوشبختانه در دولت جدید همه امیدوارند و به نظر می‌رسد که دولت آقای روحانی فرهنگ‌مدار باشد و به حرف‌ها و قول‌هایش عمل کند.
مدیر امور حجم سازمان زیباسازی در پایان در تشریح دلیل ادعای خود مبنی بر قهر هنرمندان با دولت در 8 سال اخیر جشنواره هنرهای تجسمی را مثال زد و افزود: در جشنواره هنرهای تجسمی که زاییده دولت نهم و دهم بود هیچگاه حضور قاطع هنرمندان بزرگ حوزه تجسمی را نداشتیم. دولت یازدهم هنوز بدقولی نکرده است و به کسی بی احترامی نکرده و شواهد نیز نشان می دهد که می خواهد آب رفته را به جوی بازگرداند و امیدواریم که در این راه موفق باشد و اهالی فرهنگ و هنر را به خودش جذب کند.
رفع ممیزی در فرهنگ تنها یک شعار است
در ادامه محمد افضلیان، سردبیر مجله حرفه هنرمند و پژوهشگر هنر به صحبت‌های اخیر وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی در رابطه با رفع کامل ممیزی‌ها خرده گرفت و گفت: این بحث گمراه‌کننده است، رفع ممیزی به صورت کلی غیرممکن و در حد یک شعار است و از وزیر ارشاد بعید بود که چنین حرفی بزند.
وی افزود: به هر حال هر گروه و هر دسته و هر جناحی که بر سر کار بیاید یک سری ایده‌ها، عملکرد و ذهنیت خاص خود را دارد که ممیزی خاصی می‌طلبد و مطمئناً این ممیزی‌ها را اعمال خواهد کرد پس بحث رفع ممیزی تنها یک شعار است.
افضلیان تجربه دوران اصلاحات در جذب هنرمندان را ناموفق عنوان کرد و افزود: تجربه دوران اصلاحات می‌گوید که باید همه جوانب و همه گروه‌ها را در نظر گرفت تا کارها ماندگار شود. در صورتی که خاطرمان هست در دوران اصلاحات راه تولید هنری برای برخی که با تفکر مدیر آن دوران مرکز هنرهای تجسمی همراه نبودند، بسیار تنگ بود و این اشتباه است و نباید دوباره تکرار شود.
حمایت نقدی دولت از هنرمندان قطع شود
وی خواستار قطع حمایت دولت از هنر شد و گفت: اگر قرار است مانند این هشت سال دولت به هنر کمک کند خواهش می‌کنیم که قطع حمایت دولت از هنر را در دستور کار قرار دهند. هنرمند باید برود کار کند، کار خود را بفروشد و امرار معاش کند دیگر پول گرفتن از دولت چه صیغه‌ای است؟ این را هم باید بدانیم که هر گروهی حمایت می‌کند حتماً خواسته‌ای دارد و این خواسته محدودکننده و از سوی دیگر آغاز رانت‌خواری محسوب می‌شود.
افضلیان توجه دولت به زیرساخت‌هایی را که تقریباً نابود شده‌اند خواستار شد و گفت: شروع مدرنیسم با شکل‌گیری موزه‌ها بود ولی ما در کشورمان در تعداد و کیفیت موزه‌ها دچار فقر مفرط هستیم و از دولت آقای روحانی می‌خواهم که به جای تزریق مستقیم پول به هنرمندان این زیرساخت ها را ترمیم کند و یا با وارد شدن به حوزه سلیقه عمومی یا آموزش درست هنر، فرهنگ کشور را اعتلا بخشد.
این پژوهشگر هنر گفت: خاطرم هست در زمان آقای سمیعی‌آذر که همه از مدیریتش تعریف می‌کنند بینالی برگزار شد که حرف و حدیث زیاد داشت، عده‌ای معترض بودند که چرا کار ما و همفکران ما را که با شما مخالفیم نمایش نمی‌دهید؟ که سمیعی آذر با اختصاص یک گالری به برخی از سردمداران معترض و فرستادن آنها به سفرهای خارجی قائله را خواباند و از همان جا رانت‌خواری و سرپوش گذاشتن بر اعتراض‌های هنرمندان آغاز شد.
وی در پایان گفت: به عقیده من طرح توسعه هنرهای تجسمی باید برنامه‌ریزی دوباره شود و با تعریف بودجه و توجه به اهداف کلان خود به حرکت ادامه دهد.
در پایان این نشست بهرنگ صمدزادگان در سخنانی کوتاه بیمه شدن و یا کارهای بدیهی این چنینی که دولت قبلی بر انجام شان اصرار و آنها را جزو افتخارات خود می‌دانست از وظایف بدیهی دولت در قبال هنرمندان دانست و گفت: این کارها را که هر کسی هم بود انجام می‌داد من نمی‌دانم چرا اینقدر به انجامشان افتخار می‌کنند.