ایرانگرد نیوز پایگاه خبری تحلیلی ایرانگرد نیوز
صابری درباره برنامه‌ریزی خود برای کارگردانی اثری جدید در سال جاری با توجه به تغییراتی که در سطح مدیریت هنری رخ داده است گفت: من همیشه خوش‌بین بودم و در شرایط خیلی سخت نیز تئاتر تولید و اجرا کرده‌ام. با توجه به شرایط جدید نیز امیدوارم افق روشنی در مقابل هنرمندان تئاتر قرار گیرد. من در کارنامه کاری خود آثاری را درباره شمس تبریزی، مولانا، حافظ و فردوسی تولید و اجرا کرده‌ام اما همیشه جای اثری درباره سعدی را در کارنامه فعالیت‌هایم خالی می‌دیدم.
وی ادامه داد: من همیشه تحت نفوذ سعدی و اشعارش بوده و هستم و از این رو طی دو سال متنی با عنوان “باغ دل‌گشا” را نوشتم و همیشه دوست داشتم این اثر را روی صحنه ببرم. امسال این نمایش را برای اجرا پیشنهاد دادم و به احتمال زیاد در سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه خواهم برد.
این هنرمند با سابقه عرصه تئاتر درباره پیشنهاد نمایشنامه “بابا نشاط” برای اجرای عمومی که طی سال‌های اخیر بارها آن را برای اجرا پیشنهاد داده بود، یادآور شد: ما در دنیای تئاتر دو نقاب تراژدی و کمدی داریم. متأسفانه در ایران کمتر به نقاب خنده توجه شده است. من به کمدی ایرانی باور دارم و معتقدم که به دلیل درست نپرداختن، مقام اصلی خود را به دست نیاورده است. طنز یکی از سپرهای بزرگی است که بزرگان ادبی ایران نظیر سعدی و عبید زاکانی از آن استفاده می‌کردند.
صابری توضیح داد: ما در گفته‌های خود بارها از حکایت‌های ملانصرالدین استفاده می‌کنیم ولی جایش در بخش هنرهای نمایشی ما خالی است. خیلی دلم می‌خواهد نمایش “بابا نشاط” را که اثری کمدی است امسال روی صحنه ببرم.
وی درباره قطعیت زمان اجرای دو نمایش “باغ دل‌گشا” و “بابا نشاط” تأکید کرد: من امیدوارم امسال بتوانم این دو نمایش را روی صحنه ببرم ولی باید به مدیران جدید زمان داد تا مدیران زیر مجموعه‌های خود را انتخاب کنند تا روند فعالیت‌ها مشخص شود.
این کارگردان تئاتر درباره احتمال تغییر موضوع و شیوه فعالیت تئاتری خود بعد از اجرای دو نمایش مورد نظر گفت: من در ایران در دو دوره پیش و بعد از انقلاب کارگردانی تئاتر کرده‌ام. پیش از انقلاب من نمایش‌هایی از آنتوان چخوف و پیرآندلو را روی صحنه برده بودم. این بزرگان برای من تکیه‌گاهی بودند و من دلگرم به این تکیه‌گاه کارگردانی را تجربه می‌کردم.
صابری یادآور شد: آن زمان بود که نمایشنامه‌نویسی را از آنتوان چخوف و اوژن یونسکو یاد گرفتم و وقتی نمایشنامه نویسی را یاد گرفتم به این فکر افتادم که چرا به سراغ اندیشه‌های بزرگان ایران زمین نروم.
کارگردان نمایش‌هایی چون “شمس پرنده”، “رند خلوت‌نشین” و “رستم و سهراب” افزود: بعد از انقلاب چند سالی فعالیت تئاتری وجود نداشت. در آن فرصت من روی بزرگان ایرانی کار کردم و متونی را نوشتم. شاید بعدها شیوه خود را تغییر دهم ولی الآن معتقدم شعر در ایران خیلی قدرتمند است و تنها یک تفریح نیست.
این هنرمند عرصه تئاتر که معتقد است هر کشوری یک حربه بزرگ برای بیان مقصود خود دارد که این حربه برای ایرانیان شعر و موسیقی است، ادامه داد: شعر و موسیقی سرلوحه بزرگ تعزیه هستند و اینها الگوهای بزرگی هستند که اگر به آنها توجه کنیم آثار قابل توجهی تولید خواهیم کرد.
پری صابری نیمه اول سال جاری نمایش “مرغ باران” را بعد از یک سال وقفه در تالار وحدت روی صحنه برد. وی طی سال‌های گذشته آثاری را بر گرفته از فرهنگ و ادبیات ایران زمین در داخل و خارج از ایران تولید و اجرا کرده است. صابری به دلیل این فعالیت مستمر فرهنگی و هنری، نشان شوالیه هنری را از کشور فرانسه دریافت کرده است.
وی ادامه داد: من همیشه تحت نفوذ سعدی و اشعارش بوده و هستم و از این رو طی دو سال متنی با عنوان “باغ دل‌گشا” را نوشتم و همیشه دوست داشتم این اثر را روی صحنه ببرم. امسال این نمایش را برای اجرا پیشنهاد دادم و به احتمال زیاد در سی و دومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه خواهم برد.
این هنرمند با سابقه عرصه تئاتر درباره پیشنهاد نمایشنامه “بابا نشاط” برای اجرای عمومی که طی سال‌های اخیر بارها آن را برای اجرا پیشنهاد داده بود، یادآور شد: ما در دنیای تئاتر دو نقاب تراژدی و کمدی داریم. متأسفانه در ایران کمتر به نقاب خنده توجه شده است. من به کمدی ایرانی باور دارم و معتقدم که به دلیل درست نپرداختن، مقام اصلی خود را به دست نیاورده است. طنز یکی از سپرهای بزرگی است که بزرگان ادبی ایران نظیر سعدی و عبید زاکانی از آن استفاده می‌کردند.
صابری توضیح داد: ما در گفته‌های خود بارها از حکایت‌های ملانصرالدین استفاده می‌کنیم ولی جایش در بخش هنرهای نمایشی ما خالی است. خیلی دلم می‌خواهد نمایش “بابا نشاط” را که اثری کمدی است امسال روی صحنه ببرم.
وی درباره قطعیت زمان اجرای دو نمایش “باغ دل‌گشا” و “بابا نشاط” تأکید کرد: من امیدوارم امسال بتوانم این دو نمایش را روی صحنه ببرم ولی باید به مدیران جدید زمان داد تا مدیران زیر مجموعه‌های خود را انتخاب کنند تا روند فعالیت‌ها مشخص شود.
این کارگردان تئاتر درباره احتمال تغییر موضوع و شیوه فعالیت تئاتری خود بعد از اجرای دو نمایش مورد نظر گفت: من در ایران در دو دوره پیش و بعد از انقلاب کارگردانی تئاتر کرده‌ام. پیش از انقلاب من نمایش‌هایی از آنتوان چخوف و پیرآندلو را روی صحنه برده بودم. این بزرگان برای من تکیه‌گاهی بودند و من دلگرم به این تکیه‌گاه کارگردانی را تجربه می‌کردم.
صابری یادآور شد: آن زمان بود که نمایشنامه‌نویسی را از آنتوان چخوف و اوژن یونسکو یاد گرفتم و وقتی نمایشنامه نویسی را یاد گرفتم به این فکر افتادم که چرا به سراغ اندیشه‌های بزرگان ایران زمین نروم.
کارگردان نمایش‌هایی چون “شمس پرنده”، “رند خلوت‌نشین” و “رستم و سهراب” افزود: بعد از انقلاب چند سالی فعالیت تئاتری وجود نداشت. در آن فرصت من روی بزرگان ایرانی کار کردم و متونی را نوشتم. شاید بعدها شیوه خود را تغییر دهم ولی الآن معتقدم شعر در ایران خیلی قدرتمند است و تنها یک تفریح نیست.
این هنرمند عرصه تئاتر که معتقد است هر کشوری یک حربه بزرگ برای بیان مقصود خود دارد که این حربه برای ایرانیان شعر و موسیقی است، ادامه داد: شعر و موسیقی سرلوحه بزرگ تعزیه هستند و اینها الگوهای بزرگی هستند که اگر به آنها توجه کنیم آثار قابل توجهی تولید خواهیم کرد.
پری صابری نیمه اول سال جاری نمایش “مرغ باران” را بعد از یک سال وقفه در تالار وحدت روی صحنه برد. وی طی سال‌های گذشته آثاری را بر گرفته از فرهنگ و ادبیات ایران زمین در داخل و خارج از ایران تولید و اجرا کرده است. صابری به دلیل این فعالیت مستمر فرهنگی و هنری، نشان شوالیه هنری را از کشور فرانسه دریافت کرده است.
