چرا در زمان حیات از بزرگانمان یاد نمی‌کنیم/ استاد ابراهیمی پادشاه بدون کاخ بود

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا جعفری صدابردار پیشکسوت موسیقی در این مراسم که شنبه 9 شهریور ماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، گفت: 31 مهر سال 90 بزرگداشتی را از سوی گروه موسیقی آوای مهربانی برای احمد ابراهیمی در تالار رودکی گرفتیم که در آن بزرگداشت فقط نیمی از سالن پر بود، حتی شاگردان این استاد هم به خود زحمت نداده بودند که در چنین مراسمی شرکت کنند.

وی ادامه داد: امروز بسیار خوشحالم که می بینیم هنرمندان و علاقه مندان وی این چنین پر شور در مراسم بزرگداشت استاد احمد ابراهیمی حاضر می شوند. او هنرمندی مهربان و محترم بود که من خاطرات زیادی از او در زمانی که کارمندش بودم دارم و به جرات می گویم در طول دوران کارمندی خودم مدیری به مهربانی زنده‌یاد احمد ابراهیمی ندیدم.

روش منحصر به فرد ابراهیمی در تدریس آواز

عباس خدایاری از نزدیکان و آشنایان استاد ابراهیمی نیز در این مراسم با قرائت نوشتاری از مقام هنری این خواننده فقید موسیقی ایرانی تقدیر کرد و گفت: استاد احمد ابراهیمی استاد بی بدیل شعر و موسیقی ایرانی بودند که از خود هنرمندی با وقار به جامعه هنری ایران معرفی کرده بود. هنرمندی که نه تنها در آواز بلکه در ادبیات نیز سرآمد بود. او با خضوع و صدایی پر طنین کلامش را آغاز کرد کلامی که همواره دلنشین، گرم و مجذوب‌کننده بود.

وی با اشاره به دیگر ویژگیهای ابراهیمی خاطرنشان کرد: روش استاد ابراهیمی در تدریس آواز ایرانی روشی منحصر به فرد بود. او هیچوقت هنر را برای هنر نمی خواست و در این زمینه هم ادعایی نداشت. ابراهیمی همواره تشنه آموختن بود. او همیشه روایات سنگین فلسفی را ساده بیان می کرد و همیشه به ظاهرگرایی و عناوین مختلف بی توجه بود. او در اوج دارندگی‌هایش به مقام فقیری خود دلخوش بود.

خدایاری ادامه داد: ابراهیمی صدای خودش را داشت و در عین تسلط به شعر و ادبیات و دستگاه‌های موسیقی ایرانی از قریحه زیبایی شناسی برخوردار بود که او را از بسیاری از هم‌نسلان خود جدا می کرد.

پریوش شهبازی همسر زنده یاد ابراهیمی هم در این مراسم گفت: از همه دوستانی که طی این مدت با خانواده ما همراه بودند صمیمانه قدردانی می کنم. من فقط به این نکته بسنده می کنم که با توجه تفاوت سنی 30 ساله من با استاد ابراهیمی اما من هیچوقت این فاصله سنی را متوجه نشدم. او همواره دلی جوان داشت که همیشه من را هم همراه خود می کرد.

ابراهیمی، پادشاهی بدون کاخ بود

شهرام ناظری خواننده پیشگام موسیقی ایرانی نیز در این مراسم با ابراز تاسف از درگذشت زنده‌یاد ابراهیمی تصریح کرد: من یکی از مریدان، ارادتمندان دانش آوازی و طرز تفکر استاد ابراهیمی بودم اما متاسفم که همه ما آن کاری را که باید در مورد این هنرمند انجام می دادیم، انجام ندادیم.

وی ادامه داد: بعضی از استادان موسیقی ما بیش از حد با عزت نفس زندگی کردند که یکی از این هنرمندان و اساتید احمد ابراهیمی است که من شیفته شخصیت انسانی وی بودم. حس درویشی و استغنای وی در زندگی از استاد ابراهیمی انسانی ساخته بود که می توان وی را پادشاهی بدون قلعه و بدون طبل و دهل توصیف کرد.

شوالیه آواز ایران با انتقاد از بی توجهی‌هایی که در زمان حیات به استاد ابراهیمی شده بود، تصریح کرد: با صراحت می‌گویم که ما واقعا سلطانی را از دست دادیم و هیچکدام هم قدر وی را ندانستیم. نمی دانم چرا در زمان حیات چنین بزرگانی را فراموش می کنیم و وقتی از این دنیا سفر می‌کنند تازه به یاد آنها می‌افتیم در حالیکه دیگر برای توجه دیر است و ما جز تسلیت به خانواده این هنرمندان چیز دیگری نمی توانیم بگوییم.

ناظری خاطرنشان کرد: من واقعا انسان خوشبختی بودم که در آخرین ساعات زندگی استاد ابراهیمی در کنارش بودم و یادم می آید وقتی این هنرمند والا مقام یک لحظه چشمانش را باز کرد و به من نگاه کرد، آن لحظه زیباترین لحظه ای بود که به خاطر دارم چرا که این در زندگی معنوی من هشداری بود که در برگیرنده موضوعات بسیار ارزشمندی بود.

حضور در صدر خان پرنعمت آواز ایران

معصومه جمالی از شاگردان استاد احمد ابراهیمی هم در این مراسم با قرائت نوشته ای در تجلیل از مقام هنری این خواننده آواز ایرانی او را هنرمندی شایسته و سرشار از تواضع توصیف کرد و گفت: استاد ابراهیمی در مسیر گذر از ادب پارسی رنج ها و گنج ها یافت. او از شعر و ادبیات پارسی بهره های فراوانی برد تا توشه و اندوخته هایش را به اهلش بسپارد. او مفتخر به شاگردی در محضر بزرگانی چون استاد ادیب خوانساری بود که همواره خود را وامدار مکتب او می دانست.

وی در پایان تصریح کرد: ما به عنوان بخش کوچکی از خانواده هنر کوشش و تلاش استاد احمد ابراهیمی در عرصه موسیقی را ارج می نهیم و با بضاعت غریبی که داریم شکرگزار حضور در محضر ایشان در صدر خان پرنعمت آواز ایران هستیم.

احمد ابراهیمی استاد آواز ایرانی 4 تیر امسال در سن 87 سالگی، در بیمارستان فرمانیه تهران درگذشت.