ایرانگرد نیوز پایگاه خبری تحلیلی ایرانگرد نیوز
به گزارش ایرانگرد نیوز، نشست خبری برنامه “یادگاری” که چند هفته‌ای است با اجرای مسعود فروتن به تهیه کنندگی مهران رسام از شبکه سه سیما روی آنتن می رود بعد از ظهر امروز سه‌شنبه 30 مهر با حضور عوامل برنامه و محمدرضا شریفی مدیرگروه سرگرمی و تفریحات و فیلم‌های تلویزیونی این شبکه و اهالی رسانه در اداره کل روابط عمومی صدا و سیما برگزار شد.
شریفی در این نشست ایده اولیه این برنامه را متعلق به زین العابدین مدیر شبکه دانست و گفت: وی در جلسه ای تاکید می کرد باید تهیه کننده‌ای قوی و به‌روز برای این برنامه در نظر گرفته شود و اینگونه شد که مهران رسام را انتخاب کردیم.
رسام نیز در این‌باره توضیح داد: چند سالی است که مسابقه های تلویزیونی را تهیه می کنم. برای این برنامه هم ابتدا دنبال مجری می گشتم اما بعد فهمیدم برنامه بیشتر به یک کارشناس احتیاج دارد. ابتدا قرار بود “یادگاری” شب های جمعه روی آنتن برود و در اولین بخش بیش از 20 هزار پیامک به دست ما رسید.
در ادامه فروتن که به عنوان کارگردان تلویزیونی با سریال‌هایی چون “سلطان و شبان”، “آینه” و… شناخه می‌شود درباره ورود خود به حوزه اجرا گفت: دو سال پیش بود که منصور ضابطیان از من خواست با حضور در برنامه “رادیو 7” قصه هایی را با لحن رادیویی بخوانم و دلیل این موضوع را لحن مهربان من عنوان کرد. دو سالی با او کار کردم اما همچنان دوست دارم با عنوان کارگردان تلویزیونی شناخته شوم.
وی با اشاره به ضبط این برنامه در منزلش گفت: چون لوکیشن برنامه خانه خود من است احساس می کنم گرمای برنامه بیشتر شده است.
در ادامه رسام درباره پایین آمدن کیفیت برنامه های تلویزیونی نسبت به سال های قبل اظهار کرد: آن سال ها ما برای کارمان تمرین زیادی می کردیم اما حالا فرصت تمرین و فکر کردن از ما گرفته شده است. آن زمان دو شبکه وجود داشت و برنامه چندانی روی آنتن نمی رفت اما همین امروز که آن برنامه ها پخش می شود نیز می بینیم که برای نسل جوان جذابیت دارد.
در ادامه فروتن با بیان این که تعدد شبکه ها باعث شده ساده به برنامه ها نگاه کنند، گفت: برخی برنامه ها باید به سرعت پخش شوند در حالی که من وقتی آن ها را تماشا می کنم به صدایشان اعتراض دارم یا معتقدم جای دوربین مشکل دارد. مثلا برنامه “مشاعره” شبکه آموزش پر از اشکال صدابرداری است یا در سریال پرطرفدار “پژمان” حرفه ای به نام کارگردانی تلویزیونی فراموش شده است. این روزها صرفا برنامه های زنده هستند که چنین عنصری دارند اما سریال ها با دو سه دوربین ضبط می شود و همه چیز را به تدوین واگذار می کنند.
وی تصریح کرد: اما زمانی که کارگردان تلویزیونی حاضر باشد، امکان تطبیق نور و رنگ تصاویر وجود دارد. در همین “پژمان” می بینیم وقتی دو نفر با هم حرف می زنند در یک نما فاصله آن ها با یکدیگر یک متر است اما از نمایی دیگر این فاصله دو یا سه متر به نظر می رسد در حالی که چنین موضوعی در آثاری چون “سلطان و شبان” یا “آینه” وجود نداشت چرا که کارگردان تلویزیونی پشت دوربین می نشست.
وی در پاسخ به این که دلیل پخش برنامه ای چون “یادگاری” چیست؟ افزود: تا زمانی که شما در خانه خود آلبوم عکس دارید برنامه ای مثل “یادگاری” هم دیدنی است یا تا زمانی که تابلوهای قدیمی از دیوار آویزان می کنید و علاقمندید تصویر عروسی پدر بزرگ و مادربزرگتان را ببینید این برنامه طرفدار دارد. خاطره‌ها همیشه ارزشمند هستند.
شریفی نیز اذعان کرد: شبکه سه هموااره سردمدار بهترین برنامه‌ها و بهترین سریال ها بوده است. البته بیشترین انتقادها هم به این شبکه بوده است؛ انتقاداتی که سازنده بوده اند. مردم از صبح “ویتامین 3” را تماشا می کنند، ظهر “سمت خدا” را می بینند و شب پای “پژمان” می‌نشینند و این نشان از اهمیت این شبکه است.
وی با نام بردن از هنرمندانی چون فاطمه معتمد آریا، آتیلا پستیانی و… یادآور شد: برخی از این افراد از عروسک گردانی کار خود را آغاز کرده اند تا به امروز رسیده اند. تلویزیون همواره نخبه‌پرور بوده و هنرمندی را پیدا نمی کنیم که زمانی از تلویزیون گذر نکرده و چند سالی آنجا نبوده باشد. تلویزیون امروز هم زنده است. برنامه “یادگاری” برای این تولید شده که سری به گذشته بزند و جوانان امروز ببنند بازیگری مثل بهزاد فراهانی همانطور مقابل دوربین یک تله تئاتر می رود که مقابل لنز دوربین یک فیلم سینمایی قرار می گیرد. در واقع “یادگاری” سبک یا شیوه زندگی کردن است.
وی ادامه داد: امروز کوچه بیش از یک محل عبور ساده نیست اما در گذشته ما از سر کوچه تا خانه مان با چند نفر سلام و علیک می کردیم و در جریان اتفاقات بودیم. اگر کسی از مکه می آمد یا جشن و عزاداری بود کوچه شسته می شد، فرش می انداختیم و در واقع کوچه بخشی از محل مقدس خانه به حساب می آمد. یادم می آید اگر مادرم خانه نبود به خانه همسایه بغلی می رفتم و اگر سفره شان پهن بود می نشستم و ناهار می خوردم اما الان دیگر از این اتفاقات نمی افتد.
مدیرگروه فیلم های تلویزیونی شبکه سه ادامه داد: خود من به تاثیر از این برنامه نشستم و برای همسرم نامه نوشتم. یک بار هم که تازه برنامه پخش شده بود از پدرم نظرش را سوال کردم و پدر هشتاد و چند ساله من ناگهان به سال 1312 برگشت که با یک کامیون انگور از ساوه به تهران آمده و اینجا مانده بود. چیزهایی که پدرم هرگز به من نگفته بودم به واسطه پخش “یادگاری” برای من بازگو شد.
وی تاکید کرد: جا دارد از اداره کل آرشیو سازمان صدا و سیما هم تشکر کنیم چون هر چه از “یادگاری” پخش می شود متعلق به آرشیو تمام شبکه هاست و مردم هم در گنجینه شخصی شان را باز کرده اند. برنامه ما جزو معدود برنامه هایی است که با اتمام پخشش و تا هفته بعد یعنی از این پنج شنبه تا پنج شنبه آینده ارتباط مردم با آن حفظ می شود و آن ها برای ما پیامک می فرستند و حتی نامه ارسال می کنند.
در ادامه فروتن با بیان این که تلویزیون جایی است که اکثر هنرمندان با نقش های کوتاه کارشان را از آنجا آغاز کرده اند و به اوج رسیده اند ادامه داد: قسمت اول گفتم که ما آمدیم و حالا حالاها هستیم ولی هر جایی فکر کنیم حرفی برای گفتن نداریم ممکن است برنامه را تمام کنیم. مثلا سوژه یکی از قسمت ها کوچه بود. ما درکوچه بزرگ شده ایم و خاطره های فراوانی از آن داریم اما الان پدر و مادرها جرات نمی کنند بچه های خود را به کوچه بفرستند. ما می خواهیم مفهوم کوچه را به بچه های امروز نشان دهیم به آن ها بگوییم بد نیست پدر و مادربزرگهایشان را ببینند. در واقع می خواهیم زندگی ایرانی 30 سال پیش را از فراموشی نجات دهیم زمانی که همسایه از همسایه خبر داشت و دوستی، عشق و رابطه‌های خوب بین مردم در جریان بود.
وی تلویزیون را خانه چهل و چند ساله خود دانست و بیان کرد: تلویزیون شاید حتی خانه اول من باشد. ساعات بیشتری از منزل، آنجا بودم و همکارانم بیشتر از اهالی خانه مرا دیده اند. زمان تماشا کردن “یادگاری” گاهی بغضم می گیرد و گاهی گریه می کنم. من خنده مرحوم حمیده خیرآبادی را فراموش نمی کنم یا جمیله شیخی را از یاد نمی برم. برنامه “یادگاری” باعث شد من به همسایه‌ای که تلفنمان با او یکی بود سر بزنم. من هم آلوده برنامه هستم و تماشایش برایم لذت بخش است. مردم هم “یادگاری” را دوست دارند. امیدوارم لیاقت دوست داشتن مردم را داشته باشیم و بتوانیم جوابشان را بدهیم.
فروتن تاکید کرد: وقتی عکس العمل های مردم را می بینم ذوق می کنم. مثل این که از امتحان درسی که بلد نبودم قبول شده ام. همین امروز که از خیابان رد می شدم فردی که با ماشینش عبور می کرد ناگهان فریاد زد چطوری یادگاری؟!
رسام نیز با اشاره به 52 قسمتی بودن برنامه تاکید کرد موضوعات “یادگاری” به دهه 60 و 70 محدود می شود و گاهی به دهه هشتاد هم می رسد و ادامه داد: ما به سبک زندگی آن دوران می پردازیم، برنامه را با موضوع نامه شروع کردیم، با بحث تلفن ادامه دادیم و شش برنامه مان نیز مربوط به دفاع مقدس بود. یک برنامه ویژه پیری روی آنتن رفت و این هفته هم مختص کوچه برنامه داریم.
وی افزود: به محض این که برنامه اول پخش شد هنرمندان به نام با ما تماس گرفتند و از این بابت احساس خوشحالی کردند، من هم که از در سازمان وارد می شوم برخورد همه خوب است. هر بار که برنامه را می بینم گریه می کنم.
