وی ادامه داد: کتابهای تاریخی که من پیش از این خوانده بودم بیشتر شرح وقایع سیاسی و گزارش هایی از اموری بود که در کشور اتفاق افتاده اما در این کتاب یادداشت ها و مشاهداتی از کنسولگری های خارجی در ایران تدوین شده بود که برگرفته از زندگی روزمره مردم کوچه و بازار و احوال اجداد ما در آن دوران بود.
این کارگردان با بیان اینکه از مستندات این کتاب در طول نمایش “دش من” استفاده کرده است، افزود: ای کاش درام و داستان نمایش اجازه میداد که من بیشتر از این سندها استفاده کنم اما من هرجا که احساس کردم تاریخ رنگ بیشتری در نمایشنامه گرفته است و بار آن بیشتر شده تاریخ را به نفع درام پس زدم چون معتقدم مخاطب ابتدا دوست دارد داستان نمایش را ببیند.
مدیر عامل انجمن هنرهای نمایشی درباره ضرورت نوشتن این نمایشنامه عنوان کرد: ما قصههای کمی از اقوام مختلفی که در ایران زندگی میکنند، داریم و من خواستم از آپارتمان و کوچه و شهر خود فراتر بروم و یک مساله ملی را بازگو کنم. ایران در اواخر دوره قاجار درگیر خشکسالی شده بود و با وجود اشغالگران و نیاز آنها برای تامین آذوقه، قحطی ای در این دوره رخ داد که این خشکسالی را به اوج خود رساند و همچنین این قحطی منجر به کشتاری شد که آسیب آن از حمله مغول ها به سرزمین ما بیشتر بود.
گله دارزاده در ادامه درباره داستان نمایش توضیح داد: داستان درباره دو زن رختشوی است که در ازای نان باید رخت اجنبی را بشویند. آنها شبی با پیکر نیمه جان روزنامه نگاری که با خود رازی دارد مواجه می شوند. آنها تلاش می کنند این راز را بفهمند و بعد این راز باعث تغییر در زندگی آنها می شود.
نویسنده نمایشنامه “دش من” با اشاره به فضای تلخ و تراژیک داستان بیان کرد: ما سعی کردیم با شوخی ها و طنزپردازی هایی که از جنس این آدم ها و این زندگی است فضایی شاد و مفرح را فراهم کنیم. در واقع سعی کردیم قصه به شکل متعادلی جلو رود تا مخاطب با دیدن نمایش حال خوبی پیدا کند.
“دش من” هر روز ساعت 19:30 در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه میرود. وحید آقاپور، یاسمین نصرتی، سعیده آجرلی و محمد عسکری گروه بازیگران این نمایش را تشکیل می دهند.