ایرانگرد نیوز پایگاه خبری تحلیلی ایرانگرد نیوز
به گزارش خبرنگار مهر، گروه تئاتر “لیو” از جمله معدود گروه‌های مستقل و حرفه‌ای تئاتر ایران است که علاوه بر زمینه اجرای تئاتر در بخش‌های پژوهشی و آموزشی هنرهای نمایشی نیز فعالیت‌های قابل توجهی دارد. این گروه تمامی فعالیت‌های خود را به صورت مستقل و بدون حمایت اداره‌کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام می‌دهد. گروه تئاتر “لیو” در دو هفته اخیر نمایش “مترسگ” را که پیش از این تولید و اجرا کرده بود، در سالن سینماتئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روی صحنه برده است.
این در حالی است که اجرا در سالنهایی غیر از سالن‌های شناخته شده گروه‌های نمایشی را با چالش‌های بیشتری مواجه می‌کند که همین چالش‌ها دلیل حضور پیدا نکردن اکثر گروه‌های نمایشی در سالن‌های غیر متعارف و شناخته نشده هستند.
محمد حسن معجونی سرپرست گروه تئاتر “لیو” درباره تجربه اجرای نمایش “مترسگ” در سالن سینماتئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به خبرنگار مهر گفت: سالن سینما تئاتر کانون گاهی فیلم نمایش داده و یا کارهای متناسب با سن کودکان در اینجا اجرا شده و حالا قرار است این سالن برای تئاتر فعال شود و ما باید آن را به مخاطب بشناسانیم.
وی افزود: عمده ترین مشکل این سالن این است که زمان زیادی است که فعالیتی ندارد، اگرچه قبل از انقلاب بسیار سالن مطرحی بود و اجراهای حرفه ای در آن انجام می شد. بنابراین به لحاظ رزومه شاید حتی کارنامه پررنگ تری از سالن اصلی تئاتر شهر داشته باشد اما بعد از انقلاب فعالیت هایش محدودتر شده و گویا سیاست هایش را تغییر داده بود ولي حالا مدتی است که می خواهد به همان زمان اوج رجعت کند و فعالیتش بیشتر شود آن هم به شکل همان تئاتر های مرسومی که الان داریم.
“مترسگ” اول شد
این کارگردان تئاتر با اشاره به نمایشی که در این دو ساله به سبک نمایش های لاله زار در این سالن روی صحنه رفت، بیان کرد: غیر از آن اجرا می توان گفت اجرای “مترسگ” اولین اجرای جدی تئاتر به شکل مرسوم است.
سرپرست گروه “لیو” در ادامه درباره مشکلات اجرا در سالن هایی همچون سینما تئاتر کانون بیان کرد: یکی از این مشکلات، هویت دادن به سالن است. نمایش هایی که به اصطلاح با فضای لاله زاری اجرا می شوند باید مکان مشخصي براي اجر داشته باشد. وقتي يك سالن مدتي با اجراهاي اينچنيني شناخته شده است ولي مي خواهد در روش اجراهايش تغيير ايجاد كند بايد اين تغيير هويت محسوس باشد. همانطور كه اجراها از لحاظ تغییر می كنند باید مکان هم این تغییر هویت را احساس کند.
معجونی با اشاره به اینکه مخاطبان به تماشای تئاتر در سالن های شناخته شده عادت می کنند، بیان کرد: اگر بخواهید نمایش را در سالن ویژه ای اجرا کنید، مدت زمانی طول می کشد تا مخاطب عادت کند. حتی زمان اجرای “مترسگ” در این سالن بعضی از مخاطبان ما به سالن حافظ می رفتند چون این کار اولین بار در آنجا اجرا شد و همین باعث شد که فکر کنند اجرای مجدد کار ما باز هم در تالار حافظ خواهد بود.
وی درباره چگونگی تبلیغات و شناساندن این سالنها اضافه کرد: مدیران این سالنها می خواهند همکاری کنند و طبیعی است که می خواهند این سالنها راه اندازی شود. البته خیلی بهتر است که بازی را به صورت برنده- برنده پیش ببرند. برای شناساندن سالن باید هزینه کرد ممکن است در ابتدا هیچ نفعی هم نداشته باشد. می توانند درصد و هزینه کمتری در ابتدا بگیرند تا گروه ها ترغیب شوند.
کارگردان نمایش “باغ آلبالو” با مقایسه میان سالن سینما تئاتر کانون و تالار حافظ توضیح داد: سینما تئاتر کانون سالن خوبی دارد و به لحاظ آکوستیک از تالار حافظ خیلی بهتر است. آکوستیک تالار حافظ کامل نشده بود. با این حال امکانات نوری اینجا هنوز محدوداست اما این را باید در نظر داشت که تعدد اجراها امکانات را به سالن می کشانند.
کارگردان نمایش “مثل خون برای استیک” درباره تداوم اجرا در چنین سالنهایی و همچنین حمایت ها از گروه های مستقل برای این اجراها، اظهار کرد: گروه ما همیشه به اضافه کردن سالن از طریق فعال کردن سالن‌های بدون استفاده به جای ساخت سالن اصرار داشته است. ما می خواستیم در سالن های شناخته نشده نمایش اجرا کنیم زیرا معرفی این سالن ها اتفاق خوبی برای جریان تئاتر کشور خواهد بود. این کار را هم ابتدا از سالن انتظامی خانه هنرمندان با اجرای مونولوگ ها آغاز کردیم و بعد حافظ و اینجا و سالن بعدی هم قرار است که خانه نمایش آو باشد. به این ترتیب سالن ها را به رقابت با یکدیگر می کشانیم. البته تا آنجا که سالن ها هم این توانایی را داشته باشند.
معجونی با بیان اینکه گروه های تئاتری برای شکل‌گیری باید هدف داشته باشند افزود: گروه ها باید بدانند که اجرا همه کار نیست که آن را انجام دهند و فکر کنند کارشان تمام شده است. هرچقدر تئاتر زنده تر باشد به خودمان کمک کرده ایم. باید به مسایل تئاتر فکر کرد. امروز همه از ضعف در مدیریت تئاتر می گویند. اگر انتقاد می کنیم باید پیشنهادی هم ارائه کنیم.
تئاتر خصوصي با سيمنار جلو نمي رود
طراح و کارگردان “پدر عزیزم” در پاسخ به اینکه از گروه های مستقل حمایتی صورت می گیرد یا خیر؟ گفت: هیچ گاه حمایتی صورت نگرفته است. مرکزی که متولی تئاتر است بیشتر به برنامه های خودش فکر می کند. با گذشت زمان نیازها و ضرورت ها تغییر می کند، بنابراین باید برنامه ها و اولویت های ما هم عوض شود. دیگر مثل گذشته نیست که تهران چند تئاتر محدود داشته باشد و یک تئاتر شهر کافی باشد. هرساله تعداد زیادی دانشجو در این رشته فارغ التحصیل می شوند. باید برای اینها برنامه ریزی کرد. پایه تئاتر خصوصی را ما شروع کردیم. بعد از ما تنها چند سمینار گذاشته شد اما تئاتر خصوصی را با سمینار نمی توان جلو برد.
کارگردان “همه خانه سیاه است” در پایان سخنانش به فستیوال مونولیو اشاره و بیان کرد: این فستیوال از شنبه دوم شهریور ماه تا هفته اول آذر در صد روز در خانه نمایش آو روی صحنه خواهد رفت. هر هفته دو اجرای تئاتر در یک روز خواهیم داشت گروه لیو هم چند کار برای اجرا دارد. یکی از اینها “پدر عزیزم” نوشته محمد چرمشیر و با کارگردانی خودم است. افتتاحیه این فستیوال با اختتامیه دوره گذشته همزمان برگزار می‌شود زیرا سال گذشته مراسم اختتامیه فستیوال برگزار نشد و برگزیدگان آن معرفی نشدند. به همین خاطر تصمیم گرفتیم امسال همزمان با افتتاحیه دوره جدید برگزیدگان دوره قبل را هم معرفی کنیم.
