وی افزود: “ناتمام” داستان سه زن است که شرایط اجتماعی متفاوتی زندگی می کنند و در جایگاهی قرار می گیرند که مجبور به شهادت میشوند اما به جای بحث درباره شخصیت مورد نظر، قصه زندگی خودشان را بازگو می کنند. در اجرای این نمایشنامه تغییری در محتوای اثر داده نشده اما در ساختار اجرایی تغییراتی دادهایم تا ارتباط مخاطب با نمایش بیشتر برقرار شود.
کارگردان “صبر کن کسی در میزند انگار” تاکید کرد: برای جذابتر شدن نمایش تلاش کردیم متن را کوتاهتر و بهروزتر کنیم. چون این نمایشنامه در دهه 70 نوشته شده اما ما امروز در دهه 90 به سر می بریم بنابراین برای حفظ ارتباط مخاطب با اثر باید تغییراتی در متن میدادیم.
لارتی درباره تغییراتی که در ساختار اجرایی نمایش داده است، گفت: محتوای این اثر به شکلی است که در هر شرایطی با مخاطب ارتباط برقرار میکند و بنابراین اصلاحاتی که صورت گرفته به شاکله اثر هیچ آسیبی نمی رساند. در نمایشنامه “ناتمام” فضای داستان در یک دادگاه می گذرد اما در اجرای عمومی فضا انتزاعیتر شده و ارتباط این سه زن با یکدیگر از طریق سه المان کلید، تسبیح و مدارک پررنگ تر شده است.
به گفته وی، امینه مزروعی تنها بازیگر نمایش است که نقش هر سه زن را به شکل مونولوگگویی ایفا می کند. متین حسنی پور نیز طراحی صحنه نمایش را بر عهده دارد.
نمایش “ناتمام”در جشنواره تئاتر تک نفره موفق به دریافت جایزه سوم کارگردانی، جایزه بازیگری دوم برای امینه مزروعی، جایزه طراحی صحنه برگزیده و جایزه اول نمایشنامهنویسی شد.