ایرانگرد نیوز پایگاه خبری تحلیلی ایرانگرد نیوز
به گزارش ایرنگرد نیوز، بعداز ظهر روز دوشنبه 15 مهرماه نشست نقد و بررسی فيلم “گناهكاران” در قالب چهل و پنجمين برنامه خانه فیلم فردوس با حضور فرامرز قريبيان كارگردان و تهيه كننده، سام قريبيان نويسنده و مجري طرح، حسن مصطفوي مدير توليد، رضا رويگري، بهاره كيان افشار و محمد متوسلاني بازيگران و محمدرضا لطفی مجری و منتقد در فرهنگسرای فردوس برگزار شد.
در ابتداي اين نشست محدرضا لطفي منتقد برنامه درباره فيلم “گناهكاران” عنوان كرد: ژانر پليسي در تمام دنيا يكي از گونه هاي محبوب به شمار مي رود كه طرفداران زيادي هم دارد. خيلي از مجموعه ها و فيلم هاي نفس گير و پرمخاطب در اين ژانر ساخته شده اند و از پيدايش سينما تا كنون بارها پوست انداخته و پيشرفت كرده است. كشور ما نيز از اين قاعده مستثني نيست و فيلم هاي پليسي از همان دهه 30 طرفداران زيادي داشت و دوران اوج و افول زيادي را طي كرده است.
در ادامه اين نشست فرامرز قريبيان گفت: من بعد از فيلم “چشمهايش” دوست نداشتم در زمينه كارگرداني با وقفه اي دوازده، سيزده ساله مواجه بشوم و در تمام اين مدت به دنبال فيلمنامه خوب بودم و متاسفانه آن چيزي كه مرا درگير كند پيدا نمي كردم تا اينكه پسرم سام از آمريكا برگشت و فيلمنامه اي را كه نوشته بود به من داد تا بخوانم. نه صرفا به اين جهت كه سام پسر من است، بلكه خود فيلمنامه آن قدر برايم جذاب بود كه ديدم اين همان چيزي است كه من در طول اين سالها به دنبال آن بودم و به همين دليل ساخت آن را شروع كرديم.
وی افزود: ژانر پليسي گونه مورد علاقه من است. من در نوجواني به عشق سينما با سينماي آمريكا آشنا شدم و در آن سالهاي فيلم ها و گونه هاي مختلفي مانند وسترن، موزيكال و غيره در دوره‌اي آمدند و گل كردند و بعد هم تمام شدند اما فيلم پليسي به دليل محبوبيتي كه همواره نزد مردم داشته از همان زمان ساخته مي شده و هنوز هم باقدرت به راه خود ادامه مي دهد. پس اين يعني اين ژانر موج نيست و چيزي دارد كه قابليت ماندگار شدن و بقا دارد، از آن سو در ايران در بيشتر فيلم هاي پليسي من به عنوان پليس ايفاي نقش كرده ام اما هيچ كدام كاري نبودند كه ماندگار شوند و به همين خاطر در طول اين سالها دوست داشتم فيلم پليسي بسازم كه دين خود را به سينماي پليسي ادا كرده باشم و براي همين “گناهكاران” را با سرمايه شخصي خودم و همسرم تهيه كردم. از همان گام اول هم در نظر داشتم تا فيلم به شكل مستقل ساخته شود چراكه اگر ارگان يا تهيه كننده ديگري وسط مي آمد قطعا نظراتي به كار اعمال مي شد كه من مجبور به قبول آن مي شدم و دلم نمي خواست اين اتفاق براي “گناهكاران” رخ مي داد.
قریبیان ادامه داد: من ديگر در سني نيستم كه بخواهم بازيگري را به شكل شغل و بي وقفه ادامه بدهم. دوست دارم بعد از اين بيشتر تمركزم به كارگرداني و تهيه كنندگي باشد. البته قطعا اگر نقش خوبي پيشنهاد شود آن را بازي خواهم كرد اما بي شك در نقشي كه مرا وسوسه نكند و برايم استثنا نباشد، حضور پيدا نخواهم كرد چراكه همه آنها را در جواني انجام داده ام و نيازي به تكرار خودم ندارم.
در ادامه بهاره کیان افشار بازیگر “گناهکاران” گفت: اولين دليل حضورم در اين فيلم فرامرز قريبيان بود كه همواره برايم يك شخصيت مثال زدني در سينما بود و بعد از اين همكاري هم همه چيز پررنگ تر شد اما نقش من در اين فيلم به شدت سخت و حساس بود و نگرانش بودم. با وجود تمام محدوديت هايي كه براي بازي در چنين نقش هايي وجود دارد بايد سعي مي كردم از كليشه هاي رايج فاصله بگیرم در عين حال كه يكسري ويژگي هاي معمول اين نوع آدم ها در اين نقش حفظ مي شد. اين كه اين شخصيت به هيچ وجه دروني نبود اما نبايد هم غلو مي شد و در واقع در عين نو بودن براي تماشاگر آشنا بود و با خصوصيات اين فرد احساس غريبگي نمي كرد. اين موضوع كار را دشوار مي كرد و اينكه ما چيزي از گذشته اين شخصيت نمي ديديم و عملا مانند يك اسلايد كوتاه بايد مي آمد و تاثير خود را مي گذاشت بدون آنكه بيرون بزند. اينها مواردي بود كه بر سر آن با آقاي قريبيان صحبت كرديم و با راهنمايي هاي وی و شخصيت پردازي خوب در فيلمنامه به كمك ساير عناصر مانند تدوين و گريم و لباس توانستم اين مرز را رعايت بكنم.
محمد متوسلانی در ادامه بیان کرد: زماني كه فيلمنامه “گناهكاران” به دست من رسيد در همان بازخواني اول متوجه شدم كه اين فيلم اثر متفاوتي با ديگر آثار پليسي در سينماي ايران است و به نوعي برايم غريب بود. من به فرامرز قريبيان سالهاست كه ارادت دارم و مي دانم كه ايده آل هايي در سينما و كارگرداني دارد و همواره خواسته فيلم خوب بسازد و همين موضوع برايم من يك دلگرمي بود تا در كار حضور داشته باشم و نظراتي هم داشتم كه در چند جلسه ابتدا با سام و سپس با فرامرز قريبيان در ميان گذاشتم و بعد به تفاهم كامل رسيديم و همفكر و نظر جلوي دوربين رفتم.
رضا رويگري بازيگر اين فيلم در پاسخ به اين پرسش كه هوشمندي “گناهكاران” درست چيدن تيپ ها در كنار شخصيت ها است و كاراكتر شما اساسا بايد تيپ بود و شما هم بدون ترس و به درستي به سمت تيپ رفتيد، آيا از اين موضوع نگران نبوديد؟ گفت: من با قريبيان افتخار همكاري در دو فيلم “طعمه” و “كاني مانگا” را داشتم و همان دو كار و آشنا شدن با وی از نزديك براي من باعث شد تا ابد شيفته شخصيت وی بشوم. روزي كه فيلمنامه را خواندم متوجه شدم كه با قصه متفاوت و به شدت قصه گويي طرف هستم. هرچند كه من هم مانند آقاي متوسلاني فكر نمي كردم نتيجه كار تا اين حد خوب بشود و حتي اصلا به سرانجام برسد.اما با اين وصف به اين موضوعات فكر نكردم و به عنوان بازيگر شيفته پروژه شدم و در اولين نمايش واقعا جا خوردم كه محصول نهايي با اين كيفيت و رنگ و لعاب از آب درآمده است.گناهكاران يك ويژگي بزرگ دارد و ان اينكه براي مخاطب است و ساخته شده است تا مردم از ديدن آن لذت ببرند.
سام قريبيان نویسنده متن در ارتباط فيلمنامه فيلم “گناهكاران” عنوان کرد: اين فيلمنامه را در آمريكا نوشتم و سعي داشتم هم آنجا ساخته شود و اصلا قرار نبود كه در ايران آن را بسازم. اما بعد از اينكه تصميم به بازگشت به ايران گرفتم اين فيلمنامه را به همراه چند كار ديگر به پدرم دادم تا بخواند و نظر بدهد. از آنجايي كه همواره در زندگي بزرگترين مشوق من پدرم بوده و هست تنها مي خواستم ببينم نوشته هايم چه ايرادات يا قوت هايي دارد که وی فیلمنامه “گناهکاران” را انتخاب کرد.
وی درباره شكل و فضاي پليس در اين فيلم توضيح داد: عده اي همواره از ما مي پرسند كه چرا در فيلم شما پليس اين شكلي است؟ و چرا واقع گرايانه نيست؟ اما بحث فضاسازي در میان است. ما فضايي خلق کردیم براي اينكه داستان بگويیم. حال اين فضا الزاما نبايد واقعي باشد. در سينماي ايران فيلم رئال و واقع گرا زياد ساخته شده است و متاسفانه عنصر قصه گويي در اين سالها هر روز كمرنگ و كمرنگ تر مي شود.
در ابتداي اين نشست محدرضا لطفي منتقد برنامه درباره فيلم “گناهكاران” عنوان كرد: ژانر پليسي در تمام دنيا يكي از گونه هاي محبوب به شمار مي رود كه طرفداران زيادي هم دارد. خيلي از مجموعه ها و فيلم هاي نفس گير و پرمخاطب در اين ژانر ساخته شده اند و از پيدايش سينما تا كنون بارها پوست انداخته و پيشرفت كرده است. كشور ما نيز از اين قاعده مستثني نيست و فيلم هاي پليسي از همان دهه 30 طرفداران زيادي داشت و دوران اوج و افول زيادي را طي كرده است.
در ادامه اين نشست فرامرز قريبيان گفت: من بعد از فيلم “چشمهايش” دوست نداشتم در زمينه كارگرداني با وقفه اي دوازده، سيزده ساله مواجه بشوم و در تمام اين مدت به دنبال فيلمنامه خوب بودم و متاسفانه آن چيزي كه مرا درگير كند پيدا نمي كردم تا اينكه پسرم سام از آمريكا برگشت و فيلمنامه اي را كه نوشته بود به من داد تا بخوانم. نه صرفا به اين جهت كه سام پسر من است، بلكه خود فيلمنامه آن قدر برايم جذاب بود كه ديدم اين همان چيزي است كه من در طول اين سالها به دنبال آن بودم و به همين دليل ساخت آن را شروع كرديم.
وی افزود: ژانر پليسي گونه مورد علاقه من است. من در نوجواني به عشق سينما با سينماي آمريكا آشنا شدم و در آن سالهاي فيلم ها و گونه هاي مختلفي مانند وسترن، موزيكال و غيره در دوره‌اي آمدند و گل كردند و بعد هم تمام شدند اما فيلم پليسي به دليل محبوبيتي كه همواره نزد مردم داشته از همان زمان ساخته مي شده و هنوز هم باقدرت به راه خود ادامه مي دهد. پس اين يعني اين ژانر موج نيست و چيزي دارد كه قابليت ماندگار شدن و بقا دارد، از آن سو در ايران در بيشتر فيلم هاي پليسي من به عنوان پليس ايفاي نقش كرده ام اما هيچ كدام كاري نبودند كه ماندگار شوند و به همين خاطر در طول اين سالها دوست داشتم فيلم پليسي بسازم كه دين خود را به سينماي پليسي ادا كرده باشم و براي همين “گناهكاران” را با سرمايه شخصي خودم و همسرم تهيه كردم. از همان گام اول هم در نظر داشتم تا فيلم به شكل مستقل ساخته شود چراكه اگر ارگان يا تهيه كننده ديگري وسط مي آمد قطعا نظراتي به كار اعمال مي شد كه من مجبور به قبول آن مي شدم و دلم نمي خواست اين اتفاق براي “گناهكاران” رخ مي داد.
قریبیان ادامه داد: من ديگر در سني نيستم كه بخواهم بازيگري را به شكل شغل و بي وقفه ادامه بدهم. دوست دارم بعد از اين بيشتر تمركزم به كارگرداني و تهيه كنندگي باشد. البته قطعا اگر نقش خوبي پيشنهاد شود آن را بازي خواهم كرد اما بي شك در نقشي كه مرا وسوسه نكند و برايم استثنا نباشد، حضور پيدا نخواهم كرد چراكه همه آنها را در جواني انجام داده ام و نيازي به تكرار خودم ندارم.
در ادامه بهاره کیان افشار بازیگر “گناهکاران” گفت: اولين دليل حضورم در اين فيلم فرامرز قريبيان بود كه همواره برايم يك شخصيت مثال زدني در سينما بود و بعد از اين همكاري هم همه چيز پررنگ تر شد اما نقش من در اين فيلم به شدت سخت و حساس بود و نگرانش بودم. با وجود تمام محدوديت هايي كه براي بازي در چنين نقش هايي وجود دارد بايد سعي مي كردم از كليشه هاي رايج فاصله بگیرم در عين حال كه يكسري ويژگي هاي معمول اين نوع آدم ها در اين نقش حفظ مي شد. اين كه اين شخصيت به هيچ وجه دروني نبود اما نبايد هم غلو مي شد و در واقع در عين نو بودن براي تماشاگر آشنا بود و با خصوصيات اين فرد احساس غريبگي نمي كرد. اين موضوع كار را دشوار مي كرد و اينكه ما چيزي از گذشته اين شخصيت نمي ديديم و عملا مانند يك اسلايد كوتاه بايد مي آمد و تاثير خود را مي گذاشت بدون آنكه بيرون بزند. اينها مواردي بود كه بر سر آن با آقاي قريبيان صحبت كرديم و با راهنمايي هاي وی و شخصيت پردازي خوب در فيلمنامه به كمك ساير عناصر مانند تدوين و گريم و لباس توانستم اين مرز را رعايت بكنم.
محمد متوسلانی در ادامه بیان کرد: زماني كه فيلمنامه “گناهكاران” به دست من رسيد در همان بازخواني اول متوجه شدم كه اين فيلم اثر متفاوتي با ديگر آثار پليسي در سينماي ايران است و به نوعي برايم غريب بود. من به فرامرز قريبيان سالهاست كه ارادت دارم و مي دانم كه ايده آل هايي در سينما و كارگرداني دارد و همواره خواسته فيلم خوب بسازد و همين موضوع برايم من يك دلگرمي بود تا در كار حضور داشته باشم و نظراتي هم داشتم كه در چند جلسه ابتدا با سام و سپس با فرامرز قريبيان در ميان گذاشتم و بعد به تفاهم كامل رسيديم و همفكر و نظر جلوي دوربين رفتم.
رضا رويگري بازيگر اين فيلم در پاسخ به اين پرسش كه هوشمندي “گناهكاران” درست چيدن تيپ ها در كنار شخصيت ها است و كاراكتر شما اساسا بايد تيپ بود و شما هم بدون ترس و به درستي به سمت تيپ رفتيد، آيا از اين موضوع نگران نبوديد؟ گفت: من با قريبيان افتخار همكاري در دو فيلم “طعمه” و “كاني مانگا” را داشتم و همان دو كار و آشنا شدن با وی از نزديك براي من باعث شد تا ابد شيفته شخصيت وی بشوم. روزي كه فيلمنامه را خواندم متوجه شدم كه با قصه متفاوت و به شدت قصه گويي طرف هستم. هرچند كه من هم مانند آقاي متوسلاني فكر نمي كردم نتيجه كار تا اين حد خوب بشود و حتي اصلا به سرانجام برسد.اما با اين وصف به اين موضوعات فكر نكردم و به عنوان بازيگر شيفته پروژه شدم و در اولين نمايش واقعا جا خوردم كه محصول نهايي با اين كيفيت و رنگ و لعاب از آب درآمده است.گناهكاران يك ويژگي بزرگ دارد و ان اينكه براي مخاطب است و ساخته شده است تا مردم از ديدن آن لذت ببرند.
سام قريبيان نویسنده متن در ارتباط فيلمنامه فيلم “گناهكاران” عنوان کرد: اين فيلمنامه را در آمريكا نوشتم و سعي داشتم هم آنجا ساخته شود و اصلا قرار نبود كه در ايران آن را بسازم. اما بعد از اينكه تصميم به بازگشت به ايران گرفتم اين فيلمنامه را به همراه چند كار ديگر به پدرم دادم تا بخواند و نظر بدهد. از آنجايي كه همواره در زندگي بزرگترين مشوق من پدرم بوده و هست تنها مي خواستم ببينم نوشته هايم چه ايرادات يا قوت هايي دارد که وی فیلمنامه “گناهکاران” را انتخاب کرد.
وی درباره شكل و فضاي پليس در اين فيلم توضيح داد: عده اي همواره از ما مي پرسند كه چرا در فيلم شما پليس اين شكلي است؟ و چرا واقع گرايانه نيست؟ اما بحث فضاسازي در میان است. ما فضايي خلق کردیم براي اينكه داستان بگويیم. حال اين فضا الزاما نبايد واقعي باشد. در سينماي ايران فيلم رئال و واقع گرا زياد ساخته شده است و متاسفانه عنصر قصه گويي در اين سالها هر روز كمرنگ و كمرنگ تر مي شود.
