محمد رحمانیان در سالروز درگذشت خسرو شکیبایی نوشت: «او به بازیگری ایران آموخت چگونه میتوان شمایل واحد و تحسین برانگیز خود را حفظ کرد و در عین حال، ویژگیهای منحصر به فرد هر کاراکتر را با منقاش دقت و شفافیت از دل نمایشنامه بیرون کشید و با ظرافت اجرا کرد.»
این کارگردان در آستانهی اجرای «هامونبازها» و همزمان با ۲۸ تیر ماه سالروز درگذشت خسرو شکیبایی در متنی که اختصاصا در اختیار خبرنگار تئاتر ایسنا گذاشت،آورده است:
« پرومته در بند از نگاه من، نقطهی آغازین پرواز خسرو است… رسیدن به اوجی ناممکن که سودایِ هر بازیگری بود و هست و خواهد بود. اجرای درخشان او از پرسونای رب النوعی که آتش به آدمی هدیه داد و به پادافره این بخشش به عذابی ابدی دچار گشت، در عین داشتن سویههای کلاسیک یک تراژدی کهن، بسیار مدرن و امروزی جلوه میکرد؛ امری که خسرو شکیبایی در آن استادی بیبدیل بود… نگاه کنید به ایفای نقش سید حسن مدرس در مجموعهی مدرس و صحنههای سخنرانیهای او که باز هم یکی از نقاط اوج بازیگری او محسوب میشود.
و باز هم میتوان از پرسوناژ ملکشاه سلجوقی در نمایش «الموت» مثال آورد که شخصیتی تاریخی را به نمونهای امروزی از همهی خودکامان تاریخ بدل کرد. در یکی از مفرحترین اجراهایش بلیت تئاتر نبوغ کم نظیر خود را در بداهه گویی به نمایش گذاشت و گویا فتح بابی شد برای نخستین حضورش در برابر دوربین داریوش مهرجویی… سیاههی اجراهای درخشان او در تئاتر بیانتها نیست، اما قال و مقال دیگری میطلبد.
آنچه مسلم است، حضور او در هر نمایش به طرفهالعینی بدل به بزرگترین ویژگی آن اثر میشد، خواه نمایش تخت حوضی «بیا تا گل برافشانیم» میبود و خواه نمایش نئوکلاسیک «بکت».
او به بازیگری ایران آموخت چگونه میتوان شمایل واحد و تحسین برانگیز خود را حفظ کرد و در عین حال، ویژگیهای منحصر به فرد هر کاراکتر را با منقاش دقت و شفافیت از دل نمایشنامه بیرون کشید و با ظرافت اجرا کرد.
بازیگری خود ساخته که قدم به قدم پلههای اوج را طی کرد و نخواست که یک شبه ره صد ساله رود. ایستاد و نگریست و شکیبایی کرد و خسروی خوبان شد. مرگش دردناک بود و ناگزیر همچون پرومته که آتش به جان ما انداخت… و همچون آرش که با جانش، مرزهای بازیگری را در این سرزمین درنوردید و در پناهِ آرامش مرگ، آسوده به خواب رفت…»
«هامونبازها» از ۲۹ تیرماه تا ۲۹ مردادماه ساعت ۱۸:۳۰ در تالار وحدت اجرا میشود.