وي ادامه داد: به اين ترتيب در حالي که پول بيشتري هزينه شده و کشاورزان بيشتر درگير وام و مشکلات ميشوند، ميزان توليد افزايش نيافته و تنها ميزان بدهي اکولوژيکي ما بيشتر شده است.
به گفته اين کارشناس ارشد محيط زيست، مناطق آبي بيگلو در استان اردبيل، خان ميرزا در چهارمحال و بختياري، قره داغ، پريشان و اطراف درياچه بختگان در استان فارس و بخشهايي از استانهاي خراسان رضوي، جنوبي و شمالي با بيشترين ميزان نشست زمين مواجه هستند.
عضو هيات علمي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع تصريح کرد: مطالعاتي که در سازمان زمين شناسي کشور با هدايت مهندس بلورچي و دانشکده فني دانشگاه تهران با هدايت دکتر شريفي انجام شده نشان ميدهد که ميزان نشست زمين در برخي نقاط کشور به 36 سانتيمتر ميرسد در حالي که نشست 4 ميليمتري در ساير کشورها يک بحران به حساب ميآيد.
درويش تاکيد کرد: زماني که در جايي با پديده نشست زمين مواجه ميشويم حتي با حذف عامل نشست نيز نميتوانيم شرايط را به حالت اول بازگردانيم چرا که با وقوع اين پديده حجم سفرههاي آب زيرزميني براي هميشه از دست ميرود.
وي گفت: ميزان تغذيه سفرههاي آب زيرزميني کشور 60 تا 65 ميليارد متر مکعب است در حالي که برداشت از اين سفرهها 10 ميليارد متر مکعب بيشتر از ظرفيت آن بوده و فشار بسيار زيادي را به منابع اکولوژيک کشور وارد ميکند.
اين کارشناس ارشد محيط زيست تاکيد کرد: در اتحاديه اروپا با نشست چهار ميلي متري زميني يک منطقه وضعيت بحراني اعلام شده و همه دست به دست هم ميدهند تا اين رقم افزايش نيابد.
عضو هيئت علمي موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع با بيان اينکه نرخ بيابان زايي در کشور يک درصد است افزود: به عبارتي سالانه يک درصد از مساحت کشور از حيز انتفاع خارج ميشود که با گسترش نشست زمين بر اثر مصرف بي رويه از سفرههاي آب زير زميني اين ميزان افزايش مييابد.
وي ادامه داد: با گسترش بيابان زايي موج مهاجرتها از استانهاي مرکزي ايران مانند فارس، سمنان، کرمان و يزد شدت يافته و از آن سونيز با فشار بر طبيعت دچار مشکلات ديگري ميشويم.