ایرانگرد نیوز پایگاه خبری تحلیلی ایرانگرد نیوز
به گزارش خبرنگار مهر، در این کنسرت که با تهیه‌کنندگی موسسه فرهنگی هنری ققنوس برگزار شد قطعات جدیدی از آثار حمید متبسم در قالب پروژه موسیقایی پردیس برای مخاطبان اجرا شد.
برای اولین بار در تاریخ برگزاری کنسرت های برج میلاد گروه اجرایی با کمترین تاخیر وارد صحنه اجرا می شوند، پدرام فریوسفی کنسرت مایستر این اجرا آخرین نفری است که با همراهی و تشویق تماشاگران این کنسرت در جایگاه خود مستقر می‌شود. با ورود فریوسفی سازها کوک می شوند. ارکستر در حال کوک سازهای ایرانی و خارجی است که حمید متبسم هم از در ویژه مهمانان وارد سالن می شود و این بار هم صدای مکرر دست‌ها و سوت‌های آرامی است که به احترام اهنگساز ایرانی در سالن میلاد طنین‌انداز می شود.
من اینجا بس دلم تنگ است…
کنسرت مایستر سرانجام می نشیند. سالن به انتظار نوای خواننده و ترنم سازها در ارکستر پردیس آرام می شود. سالار عقیلی همراه با بردیا کیارس وارد می شوند. حالا قطعه “رهنورد” با شعری از اخوان ثالث با تکنوازی ویلون پدرام فریوسفی آغاز می شود و اینجاست که سالن اجرای کنسرت برج میلاد که این ماهها بیشتر میزبان اجراهای پاپ بوده است این بار می خواهد شبی آرام را تجربه کند. شبی آرام با چشمانی آرام که خاطره می‌خواهند، فقط خاطره و چه آرام است این نوا که می گوید: “به سان رهنوردانی که در افسانه ها گویند…”
چشمانم را می بندم که بدانم چه می خواهم از موسیقی. سازها ساکت می شوند. فقط یک لحظه. حالا نوبت رخ نمایی موسیقی ایرانی است. راه آغاز شد… بردیا کیارس رهبر جوان ارکسترمجلسی تهران هم در این کنسرت آنچنان که شایسته ایران و ایرانی است نوای دلنواز سازهای ایرانی را در کنار ضیافت با شکوه سازهای جهانی رهبری می کند. اجرای قابل نوازندگان، خوانندگی متفاوت سالار عقیلی و رهبری کیارس لبخند رضایت را بر لبان حمید متبسم می نشاند.
حالا تماشاگران غرق می شوند، دوست ندارم از بد یا خوب بودن تکنیک اجرا بگویم. فقط می خواهم بشنوم. کاش اخوان ثالث بود. کاش بود و می‌دید “رهنورد” چه می‌کند با عقل؟ چه می کند با درون و چه باشکوه تمام می کند سالار عقیلی آن قطعه را که می گوید: “و هر سازی که می‌بینم بد آهنگ است، من اینجا بس دلم تنگ است”
قطعه اول کنسرت تمام می‌شود. پیرزنی سالخورده بعد از تشویق مکرر تماشاگران در گوشه ای از سالن به سالار مکرر می گوید “خسته نباشی جووون، خدا خیرت بده، برای این جوان صلوات بفرستید”. سالار می خندد و دستی به نشانه ارادت به پیرزن نشان می دهد. پیرزن همچنان به ابراز علاقه خود ادامه می دهد به طوری که تمرکز گروه کمی به هم می خورد و بالاخره بعد از اینکه سالن آرام می شود قطعه دوم اجرا می شود.
دنیایی برای همه در برج میلاد
فروغ فرخ زاد هم امشب به مهمانی پردیسی ها دعوت است. و این بار سازهای جهانی هستند که به استقبال او می آیند. “دنیایی برای همه”.
قطعه با آواز سالار عقیلی آغاز می شود:” نگاه کن، نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود…” و اینجاست که می فهمی ایران مهد موسیقی و ترانه و شعر است. اینجاست که می فهمی چه شیرین است طعم ایرانی بودن. دنیایی پر از اندیشه، موسیقی، آرامش. همین که بتوانی بیش از 2 هزار تماشاگر ساکت و آرام روی صندلی برج میلاد بنشانی. همین که بتوانی او را از دنیای پر از صداهای ناهنجار به دنیای رنگ ها و تصویرهای ناب ببری بدون تردید کار آسانی نیست. تا حالا ندیده بودم این همه سکوت را…
قطعه دوم تمام شد. کیارس به گروه سازهای بادی خود اشاره می کند آنها از جا از بر می خیزند و حال این تماشاگران هستند که می ستایند هنر نوازندگان جوان این سرزمین را.
به بروشور نگاه می کنم آنطور که نوشته اند و گفته اند که در این برنامه می شنویم، نوبت اجرای قطعه ارکسترال “در ستایش صبح” است. اما گروه تصمیم می گیرد قطعه “گل خندان” مولانا را برای مخاطبان اجرا کند. گروهی که حال و هوای ارکستر ملی دارد اما نه از فرهاد فخرالدینی خبری هست نه از قطعات ماندگار این ارکستر. اما این اجرا هم به راستی غنیمتی است که در روزگار “جیغ و دست و هورا” می تواند مورد توجه باشد.
کیارس بازهم سکوت می کند و تمرکز برای اجرای گل خندان. ” گل خندان که نخندد چه کند…” زمزمه ای برای یک شب پرخاطره که باز هم خاطره خاطره بازها را زنده می کند. این قطعه از قطعه های پرطرفدار کنسرت پردیس بود که با استقبال و تشویق مکرر تماشاگران رو به رو شد.
” شقایق” اثر رضا متبسم عنوان کلام و قطعه بعدی کنسرت پردیس بود. قطعه ای که علاقه مندی های متبسم به ساز تخصصی اش تار را به خوبی به تماشاگر نمایان کرد. این قطعه به دلیل حال و هوای متفاوتی که در تنظیم قطعات داشت با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد. قطعه ای که واگویه های یک آهنگساز علاقه مند موسیقی ایرانی در غربت را کاملا نمایان می کرد.
حالا سازها و نوازنده کمی استراحت می خواهند، تماشاگران هم که با شنیدن قطعات سنگین موسیقایی کمی خسته به نظر می آیند از این وقفه راضی هستند. بعد از استراحتی کوتاه سازها دوباره کوک می شوند و سپس با اشاره بردیا کیارس قطعه “ستایش صبح” اجرا می شود. این قطعه هم اجرای با شکوهی دارد. بعد از اجرای این قطعه کیارس با اشاره به مایسترهای کنسرت از تماشاگران خواست که آنها و نوازندگان گروه را تشویق کنند.
این بار نوبت اجرای قطعه “دریای دل” و “زندگی زیباست” مولاناست. از حال و هوای پر از هیجان و خنده کیارس و سالار عقیلی به نظر می آید که این دو قطعه از قطعه های مورد دلخواه آنهاست که اجرای آن را دوست دارند. البته با توجه به اینکه از حاشیه های گشت ارشاد مانند اولین شب اجرای کنسرت خبری نبود سالار با تمرکز بیشتری به خوانش قطعات پرداخت.
قطعه “دریای دل” که چند سال گذشته نیز با ملودی دیگری به خوانندگی بیژن بیژنی اجرا شده بود این بار هم با ملودی شورانگیز و حماسی که داشت به کام مخاطبان شیرین آمد اما اوج شور و هیجان کنسرت زمانی بود که سالار عقیلی شعر “زندگی زیباست” سیاوش کسرایی را اجرا کرد. سیاوش کسرایی هم در پایان ضیافت شعر و موسیقی، آرامش احترام علاقه مندان موسیقی ایرانی را برانگیخت و شبی را برای تماشاگران رقم زد که انتهای آن پاسداشت محترمانه مفاخر این سرزمین بود و بس.
رونمایی از ترانه وطنی جدید سالار عقیلی
دیگر وقت خداحافظی رسیده است و مانند همیشه طرفداران سالار عقیلی به شدت از او خواهان اجرای” وطنم” هستند. سالار عقیلی اما این بار با شکل دیگری به آنها پاسخ می دهد.
وی می گوید: ما همیشه بعد از کنسرت ها سرود “وطنم” را اجرا می کردیم اما این بار می خواهیم یک سرود وطنی جدید را برای شما اجرا کنیم که برای اولین بار در ایران به شما مخاطبان ارجمند ایرانی عرضه می شود. این قطعه” شهر آزادگان” نام دارد که از ساخته های حمید متبسم است و من آن را به شما دوستان تقدیم می کنم.
و این آخرین قطعه ای بود که پردیسی ها در آخرین نوبت از اجرای کنسرت خود آن را اجرا کردند.
تینا جامه گرمی، امین غفاری، مهوش عسگری، امیر عظیمی، سروین حزین (ویولون اول)، علی جعفری پویان، شاهرخ قائم مقامی، پریسا پیرزاده، آرش اسد نژاد، فرمهر بیگلو، آوا شادمانی (ویولون دوم)، سهراب برهمندی، لعیا اعتمادی، پژمان اختیاری، دانیال جورابچی، کیمیا حسابی (ویولون آلتو)، پورنگ پور شیرازی، پروانه انارکی و انوشا مصطفایی( کنترباس)، مجید اسماعیلی، آتنا اشتیاقی، نگار نوراد، ماکان خوی نژاد ( ویولون سل)، شهرام رکوعی( فلوت)، آرین قیطاسی (ابوا)، سایوری شفیعی (کلارینت)، پویان بیگلر، پدیده احرار نژاد، میلاد علی پور(تار)، نوشین پاسدار، بهناز بهنام نیا (بربت)، سینا خشک بیجاری، افشین بابایی، مجید وطنیان (سازهای کوبه ای)، کارن کیهانی(سنتور)، آوا ایوبی و جلال امیر پور سعید (بم تار) گروه نوازندگان کنسرت گروه پردیس را تشکیل می دادند.
گزارش از علیرضا سعیدی
