يعني همانطور که اين صنعت در جهت توجيه و توسعه خود از علومي همچون محيط زيست ، جامعه شناسي ، باستان شناسي و… تاثير مي پذيرد مي تواند به شکل هاي مختلف و در جهت پيشبرد آنها تاثرگذار نيز باشد. شعار 27 سپتامبر 2013 نيز بيانگر اين واقعيت کاربردي در جهان امروز است : ” گردشگري و آب، حفاظت از آينده مشترک ما”.
صاحب نظران معتقدند که منابع آبي از اصلي ترين عوامل اختلاف و رقابت بين کشورها و البته تخمين ثروتمند بودن آنها در آينده نزديک خواهد بود. تابحال عدم بهره برداري صحيح از منابع آبي زمينه ساز بسياري از مشکلات زيست محيطي ، اجتماعي و اقتصادي بوده و هست.
امسال سازمان ملل متحد در پيام خود به جهانيان يکي از موثرترين راه حل هاي اين چالش مقابل روي زندگي بشري را بيان کرده است :”گردشگري به عنوان يکي از مهم ترين فعاليت هاي راهبردي اجتماعي – اقتصادي جهان، بايد بتواند شرکت ها و سرمايه گذاران مقاصد گردشگري را در جهت مديريت منابع آبي متقاعد و مطمئن کند ”
اين پيام در کنار ده ها پيام ديگر که اين روزها توسط سازمان ها و انجمن هاي بين المللي و به پاسداشت روز جهاني گردشگرياعلام مي شوند ، همه در بطن خود به يکي از مهم ترين معظلات آينده نزديک زندگي انسان به روي کره زمين اشاره مي کنند و در عين حال در ساده ترين شکل ممکن يکي از راهبردي ترين و کاربردي ترين راه حل هاي آزموده شده را پيشنهاد مي دهند. امروزه جوامع بين الملل پذيرفته اند که صنعت گردشگري با مطرح کردن مفاهيم اکوتوريستي که در آن توجه و تاکيد اصلي برتوسعه گردشگري در کنار حفاظت از منابع است راه حل مناسب و البته تاثيرگذار براي مشکلات اينچنينياست.
اکوتوريسم به مديريت صحيح کليه منابع گردشگري از جمله منابع طبيعي همچون منابع آب تاکيد مي کند و سعي دارد با توسعه زيرساخت هاي مادي و غير مادي لازم از جمله آموزش و آماده سازي گردشگران و جوامع ميزبان در سطح کلان تر دولت ها و ابر شرکت هاي مطرح در بازار گردشگري و همچنين ديگر سرمايه گذاران مرتبط را به برنامه ريزي در راستاي توسعه اين نوع از گردشگري (اکوتوريسم ) متقائدکند.
اکوتوريسم به شرط آنکه با طبيعت گردي اشتباه نشود!! ، براي کشورهايي همچون کشور ما که در ابتداي راه تصميم گيري هاي اوليه و توسعه گردشگري هستند بهترين گزينه به حساب مي آيد. چنانه با بهره گيري از متخصصين واقعي گردشگري، مفاهيم و اصول اکوتوريسم به شکلي علمي و به روز در روند سياست گزاري ها و طراحي برنامه هاي توسعه رشته هاي مختلف گردشگري مورد توجه مسوولين کشور قرار بگيرد، مي توان اميدوار بود که در آينده جريان فزاينده آسيب رساني و تهديد منابع فرهنگي و طبيعي کشور در جهت حفاظت و بهره برداري صحيح اقتصادي از آنها و در نتيجه پايداري در توسعه تغيير جهت دهد.
صاحب نظران معتقدند که منابع آبي از اصلي ترين عوامل اختلاف و رقابت بين کشورها و البته تخمين ثروتمند بودن آنها در آينده نزديک خواهد بود. تابحال عدم بهره برداري صحيح از منابع آبي زمينه ساز بسياري از مشکلات زيست محيطي ، اجتماعي و اقتصادي بوده و هست.
امسال سازمان ملل متحد در پيام خود به جهانيان يکي از موثرترين راه حل هاي اين چالش مقابل روي زندگي بشري را بيان کرده است :”گردشگري به عنوان يکي از مهم ترين فعاليت هاي راهبردي اجتماعي – اقتصادي جهان، بايد بتواند شرکت ها و سرمايه گذاران مقاصد گردشگري را در جهت مديريت منابع آبي متقاعد و مطمئن کند ”
اين پيام در کنار ده ها پيام ديگر که اين روزها توسط سازمان ها و انجمن هاي بين المللي و به پاسداشت روز جهاني گردشگرياعلام مي شوند ، همه در بطن خود به يکي از مهم ترين معظلات آينده نزديک زندگي انسان به روي کره زمين اشاره مي کنند و در عين حال در ساده ترين شکل ممکن يکي از راهبردي ترين و کاربردي ترين راه حل هاي آزموده شده را پيشنهاد مي دهند. امروزه جوامع بين الملل پذيرفته اند که صنعت گردشگري با مطرح کردن مفاهيم اکوتوريستي که در آن توجه و تاکيد اصلي برتوسعه گردشگري در کنار حفاظت از منابع است راه حل مناسب و البته تاثيرگذار براي مشکلات اينچنينياست.
اکوتوريسم به مديريت صحيح کليه منابع گردشگري از جمله منابع طبيعي همچون منابع آب تاکيد مي کند و سعي دارد با توسعه زيرساخت هاي مادي و غير مادي لازم از جمله آموزش و آماده سازي گردشگران و جوامع ميزبان در سطح کلان تر دولت ها و ابر شرکت هاي مطرح در بازار گردشگري و همچنين ديگر سرمايه گذاران مرتبط را به برنامه ريزي در راستاي توسعه اين نوع از گردشگري (اکوتوريسم ) متقائدکند.
اکوتوريسم به شرط آنکه با طبيعت گردي اشتباه نشود!! ، براي کشورهايي همچون کشور ما که در ابتداي راه تصميم گيري هاي اوليه و توسعه گردشگري هستند بهترين گزينه به حساب مي آيد. چنانه با بهره گيري از متخصصين واقعي گردشگري، مفاهيم و اصول اکوتوريسم به شکلي علمي و به روز در روند سياست گزاري ها و طراحي برنامه هاي توسعه رشته هاي مختلف گردشگري مورد توجه مسوولين کشور قرار بگيرد، مي توان اميدوار بود که در آينده جريان فزاينده آسيب رساني و تهديد منابع فرهنگي و طبيعي کشور در جهت حفاظت و بهره برداري صحيح اقتصادي از آنها و در نتيجه پايداري در توسعه تغيير جهت دهد.