معاون میراث فرهنگی از راه اندازی مرکز پژوهشی بین المللی شوش خبر داد و گفت: موضوع و منظور اصلی ما حفاظت و نگهداری از شوش است.
محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی که به همراه مدیران کل این معاونت روز گذشته، ۱۸ آبان ماه در محل برگزاری بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها حضور یافت در بازدید از غرفه خبرگزاری ایسنا به سوالات خبرنگاران در خصوص وضعیت محوطه تاریخی باستانی شوش پاسخ داد.
طالبیان با تشریح وضعیت نابسامان گذشته شوش، گفت: اوضاع شوش در حال حاضر قابل مقایسه با یک سال پیش نیست و دیگر اخبار قاچاق اشیاء تاریخی و حفاری های غیرمجاز از این محوطه به گوش نمی رسد و مهمتر اینکه گردشگرانی که به شوش می روند دیگر سردرگم نیستند.
معاون میراث فرهنگی در ادامه هدف از معرفی شوش به عنوان اثری که برای ثبت جهانی ارائه خواهد شد را ایجاد انگیزه، مشارکت و همبستگی مردم برای سامان دادن به وضعیت شوش دانست و تصریح کرد: مشکلاتی که در گذشته گریبانگیر شوش بود امروز با این انگیزه ای ایجاد شده کمرنگ شده است و ما در حال رسیدت به نتیجه مطلوب در این محوطه تاریخی باستانی هستیم.
وی با اشاره به موضوعاتی که در خصوص تعیین عرصه و حریم شوش مطرح شده است، یادآور شد: عرصه و حریم شوش در زمان معاونت آتوسا مومنی بر میراث فرهنگی به عنوان باستان شناس و نظر کارشناسان حفاری برجسته ایران همچون مهدی رهبر، مید عابدین کابلی و سیامک سرلک تعیین شده بود و هر آنچه از آن زمان موجود بود ما در پرونده قرار دادیم، عرصه و حریم توسط این کمیته تعیین شد اما این قضیه قابل تغییر است و اگر کارشناسانی با ارائه ادله مشخص تشخیص دادند که می توان این عرصه و حریم را کم و زیاد کرد، مشکلی پیش نمی آید.
معاون میراث فرهنگی با بیان اینکه حریم ۱۴ هزار هکتاری در ۲۲ پهنه تعریف شده که در واقع از تپهی «جعفرآباد» تا پمپ بنزین را در بر میگیرد، ادامه داد: من به عنوان مقام رسمی اعلام می کنم تپهها در این پرونده هست در آخرین سفری که به این منطقه داشتم درخواست کردم کارشناسان با دقت محدوده های این تپه ها را هم مشخص کنند و به پرونده اضافه کنند.
وی ادامه داد: به زودی مرکز پژوهشی بین المللی در شوش راه اندازی می شود و اولین اقدام این مرکز پژوهش و تحقیق در رابطه با اشیاء این محوطه است، مرکز پژوهشی بین المللی شوش توسط عباس علیزاده، صاحب کرسی باستان شناسی پیش از تاریخ ایران در موسسه شرق شناسی شیکاگو راه اندازی خواهد شد.
طالبیان در ادامه به حضور ارزیابان یونسکو در محوطه شوش اشاره کرد و گفت: این ارزیابان در حال حاضر حق اظهار نظر ندارند، گزارشی که این ارزیابان تهیه کرده اند در چندین کمیسیون مطرح می شود و پس از آن توسط نمایندگان کشورهای مختلف مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت با جمع آوری آراء، نتیجه قطعی در اردیبهشت سال آینده اعلام می شود.
معاون میراث فرهنگی با اشاره به اینکه نظر ارزیابان پیش از اعلام نتیجه در کمیته اصلی مطرح می شود، اضافه کرد: روح کنوانسیون یونسکو به ارزشهای سایت ها و محوطه های تاریخی توجه دارد و یونسکو به دنبال آشتی دادن مردم با آثار و جلب مشارکت آنها برای حفاظت از میراث فرهنگی است.
وی در ارتباط با استفاده از نظر کارشناسان و متخصصان درباره پرونده شوش، تصریح کرد: تمامی اطلاعات این پرونده را شخصا از ژان پرو (باستانشناس مشهور فرانسوی و سرپرست هیات باستانشناسی فرانسه در شهر تاریخی شوش ایران از سال ۱۹۶۸ تا سال ۱۹۷۹) که در آن زمان در قید حیات بود دریافت کردم.
طالبیان در پاسخ به اینکه چرا باستان شناسان پیشکسوتی که در شوش فعالیت داشته اند، ارزیابان یونسکو را همراهی نکرده اند، گفت: ما در ابتدا از مهدی رهبر خواستیم که تیم ارزیابان را همراهی کند اما ایشان در روزهای مورد نظر مشغله داشتند به همین دلیل از پژوهشکده باستان شناسی درخواست کردیم افرادی را به ما معرفی کنند.
معاون میراث فرهنگی در ادامه به اهمیت و ضرورت حفاظت شوش تاکید کرد و افزود: ما می توانیم این پرونده را از لیست پیشنهادی به یونسکو حذف کنیم چراکه موضوع اصلی ما ثبت نیست بلکه حفاظت و نگهداری شوش است.
طالبیان وضعیت فعلی شوش را قابل قبول ارزیابی کرد و افزود: ۶۰ سال بود که شوش با همین وضعیت باقی مانده بود و امروز که من مسئولیت این کار را قبول کرده ام معتقدم همه باید در این کار مشارکت داشته باشند، من از نظرات همه کارشناسان و متخصصان استقبال می کنم و هرچه میزان کارشناسان افزایش یابد به نفع شوش است.
معاون میراث فرهنگی با اشاره به اینکه بخش قابل اهمیت پرونده های ثبت جهانی موضوع حفاظت و مدیریت است، یادآور شد: ۷۰ درصد پرونده مربوط به حفاظت و مدیریت است، اینکه اثر توسط چه فرد یا ارگانی مدیریت می شود، چه میزان بازدیدکننده دارد و چند شی در آن نگهداری می شود سوالاتی است پرسیده می شود.
وی ادامه داد: این یک کار مدیریتی با پشتوانه علمی قوی است که رعایت قوانین هم در آن اهمیت بسیاری دارد.
طالبیان تاکید کرد: حضور تعداد زیادی از کارشناسان برای تهیه پرونده های ثبت جهانی و انجام کارهای پژوهشی با اتفاق نظر متخصصان موجب می شود دیگر هیچ پرونده ای بسته باقی نماند.