شامگاه دیشب طبق خیلی از شبهای دیگر برج میلاد بسیار شلوغ بود و ترافیک همیشگی راههای منتهی به برج هم که مهمان همیشگی کسانی بود که میخواستند ساعت 21:30 در کنسرت گروه “همآوایان” شرکت کنند که البته همین شلوغی باعث شد کنسرت با 20 دقیقه تاخیر آغاز شود.
با ورود گروه به صحنهای که با حال و هوای پاییزی دکور آن طراحی و اجرا شده بود، حاضران در سالن به تشویق آنها پرداختند و پس از تاملی کوتاه به رسم اجراهای موسیقی سنتی که سازها کوک و با هم هماهنگ میشوند، گروه بخش نخست از کنسرت را آغاز کرد.
پیش درآمد بیات شیراز با تنظیم حسین علیزاده که آهنگی قدیمی آذری بود آغازگر کنسرتی بود که دیشب دومین اجرا از چهار اجرای خود را پشت سر میگذاشت. با زخمه زدن استاد علیزاده بر تار، سالن را سکوتی سرشار از لذت همراهی با موسیقی ایرانی فراگرفت.
طبق بروشوری که در اختیار مخاطبان قرار گرفته بود بخش نخست این کنسرت با آثار آذری جلو رفت و ساز و آواز با شعر ملامحمد فضولی، عشقیم گل (لزگی) با شعری از عباس فولادی و ملامحمد فضولی، ساری گلین که از آهنگهای قدیمی و معروف آذری و از آثار قدیمی و فولک محسوب میشود، سن سیز و گل اوینا تکمیلکننده این بخش بود.
“ساری گلین” که آهنگ و شعری قدیمی دارد اینبار با تنظیم متفاوت استاد علیزاده و آواز محمد معتمدی خواننده جوان و اهل کاشان که اینبار به زبان آذری میخواند، سالن را به وجد آورد. معتمدی که به رسم همیشه و به وقت آواز سر دادن دست راست خود را در کنار گوش قرار میدهد از اجرای قطعه “سن سیز” هم سربلند بیرون آمد.
این بخش از اجرا دارای دو بداههنوازی نیز بود. سینا جهانآبادی با تکنوازی چند دقیقهای کمانچه حال و هوایی معنوی به اجرا بخشید.
بخش نخست کنسرت دیشب یک ساعت به طول انجامید و با اینکه شاید خیلی از حاضران در سالن به زبان آذری تسلط نداشتند ولی از حال و هوای موسیقی آن لذت بردند و البته آواز معتمدی نیز مزید بر علت بود.
اما در بخش آوازی فقط محمد معتمدی نبود که هنرنمایی میکرد و پوریا اخواص و راحله برزگری و صبا حسینی نیز وی را همراهی میکردند. همراهی این چهار خواننده شاید در بخش نخست از نقاط قوت کار بود ولی در بخش دوم از قدرت کار کاسته بود و شاید اگر معتمدی به تنهایی هنرنمایی میکرد اجرای گوشنوازتری به مخاطبان ارائه میشد.
و اما بخش دوم کنسرت ساعت 10:40 و پس از استراحتی کوتاه آغاز شد که در این بخش “سماع” با شعری از سلمان ساوجی، “مثنوی” با شعر مولانا، “نغمه جان سوز” با شعر شهریار، “هنگام” با شعر نیما یوشیج، و “باده تویی” با شعر مولانا در کنار قطعه سرمست و یک بداههنوازی اجرا شد.
از مهمترین ویژگی های بخش دوم کنسرت دیشب را میتوان وقتی دانست که استاد علیزاده ساز شورانگیز به دست گرفت و دقایقی با تکنوازی به شوق علاقمندان خود پاسخ داد.
البته اجرای “باده تویی” با آهنگسازی خلاقانه علیزاده و اجرای موفق معتمدی و همراهی اخواص را میتوان بهترین اجرای این بخش دانست.
در پایان این اجرا و به دلیل تشویقها و درخواستهای متعدد حاضران، گروه دوباره بر جای خود نشسته و اینبار قطعه “بیا تا گل برافشانیم” را با همان حال و هوا و تنظیم خاطرهانگیز آن اجرا کردند تا پایانی باشد برای یک شب دلپذیر موسیقایی.
و اما درباره اجرای آوازی دیشب باید گفت که در این اجرا با الهام از شیوههای تعزیه، زورخانه، آواز سنتی و خانقاهی به شکل دو صدایی زن و مرد ترکیب شده بود که با توجه به محتوای شعر و لحنهای به کار گرفته شده مورد استفاده قرار میگرفت.
تنوع سازها، همراهی خوب ساز و آواز، خودنمایی به موقع هر ساز، استفاده از ظرفیتهای سازهای مختلف در بخشهای بداهه، شناخت درست علیزاده از ظرفیت و توانایی صدای محمد معتمدی، تنظیمها و آهنگسازی خلاقانه و …ازجمله نقاط قوت اجرای دیشب بود.
دراجرای دیشب حسین علیزاده با تار و شورانگیز، پژمان حدادی با تمبک و سازهای کوبهای، علی بوستان با سه تار، سیامک جهانگیری با نی، سینا جهان آبادی کمانچه، بهنام سامانی ب دف و سازهای کوبهای، نگار بوبان با عود، پریچهر خواجه با قانون، رادمان توکلی با تار، سیاوش برهانی با بمتار و محمد انشایی با قیچک گروه را همراهی کردند. برگزارکننده اجرا موسسه ققنوس و تهیهکننده آن محمدحسین توتونچیان بود.