نجات سينما از ورشكستگي به دست جواد رضویان/ در نظرسنجی تلویزیون تقلب كردند

خبرگزاری مهر ـ گروه فرهنگ و هنر: بعد از پخش مجموعه تلویزیونی “خروس” از شبکه دو سیما در ماه رمضان، عوامل این مجموعه در نشست خبرگزاری مهر حضور پیدا کردند و در بخش اول به ارائه توضیحاتی در خصوص مجموعه و روند تولید و ساخت آن پرداختند. در بخش دوم و پایانی این نشست که با حضور رضا ابراهیمی تهیه‌کننده و سیدجواد رضویان، مرضیه صدرایی و مهسا کریم‌زاده بازیگران سریال “خروس” برگزار شد، در خصوص وضعیت پخش مجموعه “خروس”، نظرسنجی صورت گرفته درباره بهترین مجموعه‌های ماه رمضان از دیدگاه مخاطبان و نقش آفرینی متفاوت جواد رضویان صحبت شد.

قسمت دوم و پاياني نشست و گفتگو با عوامل مجموعه “خروس” این چنین شکل گرفت:

* گويا شما از ساعت پخش سریال هم ناراضی بودید؟

رضویان: من در خانه‌ام ماهواره ندارم ولی شنیدم سریال ما دقیقا همزمان با یک سریال بسیار پرمخاطب ماهواره ای پخش می‌شود و این موضوع به پخش سریال ما لطمه وارد کرده و باعث دیده نشدن سریال ما شد.

ابراهیمی: مشکل اول این است که می‌گویند بودجه کم داریم ولي به آن هم که بودجه می‌دهند، زمان درست پخش و یا فرصت کافی برای تولید نمی‌دهند. یک ربع بعد از شروع پخش “خروس“ شبکه ماهواره‌ای سریال خود را پخش می‌کرد. 10 دقیقه ابتدای سریال هم که همزمان با سریال “مادرانه“ بود. پخش مجدد هم که یکی ساعت 12:30 شب بود که همه مردم خواب بودند و تکرار بعدی ساعت 13:30 ظهر كه همه سر کار بودند.

رضویان: من که دو دهه در تلویزیونم دغدغه اصلی و عشق اول و آخرم تلویزیون است. کسی نمی‌تواند بگوید رضویان تلویزیون را ول کرد و به سینما رفت. حضور من در سینما به واسطه ورشکست شدن آن بود. ما را به سینما بردند تا از ورشکستگی‌اش جلوگیری کنند هر چند در آینده ما محکوم شدیم که چرا از تلویزیون به سینما رفتیم و کلی چوب خوردیم. ما به پای خودمان نرفتیم ولی می‌توانیم با پای خودمان به خانه اول و آخرمان یعنی تلویزیون برگردیم. تلویزیون برای ما محترم و مقدس است.

ما هیچ وقت موضعی نسبت به مدیران سازمان نداشتیم همه آنها محترم بوده و هستند و وقتی از کم بودن بودجه حرف می‌زنند حتما شرایط خوب نیست البته قطعا این بحران‌ها هم حل خواهد شد و مردم با آسایش خاطر جلوی تلویزیون خودمان می‌نشینند و انتخاب می‌کنند که چه برنامه‌ای برای تماشا داشته باشند.

آرزو می‌کنم پنج شبکه اصلی ما آنقدر در تولیدات رقابت شدید داشته باشند که مردم بر سر اینکه چه کاری را ببینند، فکر کنند. مردم از بین بد و بدتر انتخاب نکنند بلکه به عالی‌ترین شرایط برسند.

*با وجود انتقاداتی که به “خروس” داریم، در این سریال رگه‌های اجتماعی فراوانی دیدیم. داستانک‌هایی که در دل کار وجود داشت که از ماجرای بیکار ماندن یک فعال هنری گرفته تا مصیبت‌های بسیار وام گرفتن، همه دغدغه‌های اجتماعی بودند و قرار نبود سریال صرفا مخاطب را بخنداند.

کریم‌زاده: متاسفانه سریال‌های طنز اینطور با هم مقایسه می‌شوند که مردم پای فلان سریال بیشتر می‌خندند! من این کار را خیلی دوست داشتم چرا که در آن نخواستیم مردم را به زور بخندانیم. بلکه داستان را با همان بن مایه‌های اجتماعی که داشت جلو بردیم.

رضویان: جز این نکته‌ دیگری وجود داشت که خیلی خطرناک بود و بچه‌های ما شک داشتند به آن اشاره کنند یا نه. پول دادن و نقش خریدن نکته بسیار مهم و خطرناکی بود که گرچه موجی ایجاد کرد اما همه در لفافه به آن اشاره می‌کردند و کسی جرات ابراز مستقیم آن را نداشت. تهیه کننده‌ای برای من تعریف می‌کرد کسی به او مراجعه کرده و پرسیده که فلان نقش فیلمت چند؟ ما در “خروس“ خیلی شیک و مجلسی روی آنتن تلویزیون به این نکته اشاره کردیم.

صدرایی: وظیفه خطیر هنرمند در قالب هنر این است که معضلات را شناسایی کند و هنرمندانه به آن بپردازد. بسیاری از موضوعات اجتماعی که در این متن بود نوستالژی‌هایی از رفاقت‌های صمیمی دوست داشتنی بود. رفاقتی که بین اسی و کامران بود و دیگر نیست. رابطه‌های صمیمی و عاشقانه بخش سنتی که در خانواده ما بیشتر هست، دغدغه‌هایی که پدر و مادرها دارند و یا دغدغه بچه‌ها با هم که سراسر با حجب و حیا است. این نوستالژی‌ها در این قصه گذشته‌ای را یادآوری می‌کند که اکنون خیلی کمتر وجود دارد.

ابراهیمی: مرد داستان نشان می دهد که اگر عشق به فرزند را می شد خرید با پول حتما این کار را می کرد اما این موضوع زیاد به چشم نیامده و جلوه نکرده است.

*اصولا ویژگی کارهای سعید آقاخانی این گونه است که طبقه متوسط به پایین و روابط سنتی خانوادگی را در آثارش نشان می‎دهد.

رضویان: به جرأت می توانم بگویم این کار اصلا قرار نبود خنده دار شود بلکه مبنا بر این بود که “خروس“ بخشی از زمان یک خانواده متوسط با ویژگی های خاص خودش را نشان دهد. این دغدغه مهم‎تری برای آقایان آقاخانی و کیایی بود. ما به این اتفاق نظر رسیدیم اما اینکه مخاطب ما تا چه حد قبول کرده باشد معلوم نیست.

یکی از دوستان نقدی نوشته بود که وقتی آدم قیافه جواد رضویان و حمید لولایی و یوسف تیموری را کنار هم می بیند خود به خود توقع خنده دارد. به نظر من این توقع تا زمانی درست بود که همان دوستان ما را بمباران کردند که نمی خواهید رویه تان را تغییر بدهید؟ می دانید چقدر به من سخت گذشته تا بتوانم جلوی جواد‍ رضویان گذشته را بگیرم؟! روایت داستان برای ما مهم بود تا واقعیت را به تصویر بکشیم. نمی دانم چقدر موفق بودیم ولی خودم از این جنس تجربه که داشتم لذت بردم.

*این موضوع درباره پدر کاراکتر شما هم صدق می کرد. مردم هنوز کریم اکبری مبارکه را با نقش ابن ملجم می شناسند اما در “خروس” شخصیت جدیدی از این بازیگر نمایش داده شد.

ابراهیمی: مطلبی را چند وقت پیش در سازمان خواندم که برای من جالب بود. این مطلب در سه بخش به نکات مثبت، منفی و پیام های سریال “خروس” پرداخته بود. داروهای تقلبی، ایثار در خانواده، رفاقت دوستان، محبت همسایه ها به هم و خیلی اتفاقات دیگر پیام های سریال ما بود. با پخش 12 قسمت 18 نکته مثبت از کار ما در این مطلب درج شده بود و 6 ضعف که یکی از آنها همخوانی نداشتن سریال با ماه مبارک رمضان است که نوشته بودند البته چون سریال برای نوروز بوده قابل قبول است.

در 18 مورد یکی انتخاب دقیق تمام بازیگران در جای خود بود که مثال آن انتخاب سیدجواد رضویان و کریم اکبری مبارکه بود. ما به لحاظ فنی خیلی دقت کردیم تا انتخاب های مثبت داشته باشیم. زمانی که می خواستیم اکبری مبارکه را برای این نقش انتخاب کنیم شاید خیلی ها می گفتند نمی توانیم موفق شویم، اما آقای آقاخانی به او اعتماد زیادی داشت. اتفاقا همین انتخاب یکی از نقاط مثبت کار شد و این اتفاق در مورد آقای رضویان نیز افتاد هرچند برخی کمی بی انصافی می کنند.

کریم زاده: خبرنگاری به من زنگ زد و پرسید که نظرتان درباره فلان سریال چیست که من گفتم من درباره کار خودمان هم نظر نمی دهم چه برسد به کارهای دیگران. خبرنگار ادامه داد که مردم بیشتر به آن سریال می خندند. گفتم خب این یعنی چه!؟ متاسفانه انتظار همین است که صدای خنده مردم بالاتر برود.

رضویان: این موضوع توی ذوق ما می زند.

ابراهیمی: اینکه تهیه کننده‌ای چندین نفر پیک موتوری را استخدام کرده تا از کافی نت های تهران وارد سیستم نظرسنجی بشوند و به سریالش رای بدهند یعنی چه؟ روابط عمومی ما سالم بوده و نمی خواهد کارهای ناشایستی بکند پس به روی جلد مجلات نخواهیم رفت.

صدرایی: البته بازخوردهای مردمی و سوال پیچ کردن ما در خیابان بسیار زیاد بود و همه دوست داشتند درباره کار بدانند. این نشان می دهد که مردم سریال را دیده و پسندیده اند اما نظرسنجی ها چیز دیگر نشان می داد!

رضویان: من می گویم که این آمار کاملاً درست است و کارگردان آن سریال که حق زیادی به گردن من دارد کار بسیار خوبی اجرا کرده است. بحث من چیز دیگری است و آن هم مردم هستند. مردم در شرایط حال جامعه وقتی به اسم ما می رسند توقع خندیدن دارند یعنی شاید الان وقت این نبود که من جواد رضویان که با دلیل و بی دلیل با قصه و بی قصه مردم را می خنداندم، این نقش را بازی کنم. من تاکنون این نقش را تجربه نکرده بودم و از آن دور بودم اگر حتی ضبط یک سکانس هم به کار روزانه مان اضافه می شد داد من در می آمد نه اینکه نخواهم کار کنم، بلکه تنها دلیل داد زدنم سختی کار برایم بود.

شاید کمی حالا توی ذوق ما خورده و تجربه دوباره این جنس کار کمی سخت باشد. شاید دیگر سراغش هم نروم و شاید هم کمی بگذرد و حالم خوب شود و دوباره این نوع کار را تجربه کنم.

*درست است که شما و یا آقای لولایی که نقش خودش را بازی می کرد، از رضویان و لولایی همیشگی فاصله گرفتید اما مثلاً یوسف تیموری همان نقش همیشگی را داشت و این یک دست نبودن کل بازی ها بود که باور جدا شدن شما از خود همیشگی تان را دشوار می کرد.

رضویان: درباره یوسف خودش باید از خودش حمایت کند... فقط من باز هم تاکید می کنم اگر سازمان برای آثار مناسبتی خود، حتی یک نشست با حضور عوامل سریال های تمام شبکه ها پیش از آغاز ساخت برگزار کند، ماحصل متفاوتی را خواهیم دید.

گفتگو از مریم عرفانیان