ماسوله، سودای بیسودی است، سرمایه و زیبایی دارد اما حتی اهالی این روستا هم نتوانستهاند بهرهای کوچک از آن ببرند. با اینکه بیشتر مردم تهران، ماسوله را برای استراحت و فراغت انتخاب میکنند و پذیرای گردشگران بسیاری است اما ماسوله یا از زباله رنج میبرد یا از آشفتگی …
ماسوله، مرتفعترین و در عین حال کوچکترین روستای استان گیلان بشمار می رود که از شمال و جنوب و غرب به کوههای البرز چسبیده و از شرق به دره ای زیبا مشرف است و در امتداد مسیر غربی به خلخال در استان اردبیل میرسد. این روستا که از نظر تاریخی و معماری جزو چهار روستای بینظیر ایران بشمار میرود، دومین شهر تاریخی جهان پس از ونیز ایتالیاست که همچنان سکونت در آن وجود دارد. روستا در فهرست آثار میراث فرهنگی ثبت شده است.
با این وجود، بسیار اتفاق افتاده که وقتی وارد ماسوله میشوید با خانههای مخروبه مواجه شوید. خانههایی زیبا که با معماری خاص شهرتی جهانی دارند. حتی گفته میشود قدمت خانههای فعلی ماسوله از دوران زندیه قاجار و پهلوی فراتر نمیرود اما به احتمال زیاد روستا شهرکی به جا مانده از دوران ساسانی است.
با این وجود فعالان میراثفرهنگی در بازدیدی که از روستای ماسوله داشتند از وضعیت نابسمان آن خبر میدهند. سیاوش آریا میگوید: «شهری که به بهشت ایران معروف است درحالحاضر دچار آشفتگی منظری شده است. وجود سیمهای کابل و انبوه زبالهها منظر بصری این بافت کهن را زشت وخدشه دارکرده است.»
این فعال میراثفرهنگی معتقد است، این روند تخریبگونه بهقدری در ماسوله سرعت پیدا کرده که گویی هیچگونه نظارتی از سوی مسئولان فرهنگی استان وجود ندارد.
معماری ماسوله پلکانی و از جنس خشت است. محوطه جلوی خانهها و پشت بام های ماسوله بهعنوان پیادهرو و کوچه بکار میرود. خیابان های باریک و پلکان دار عبور وسایل نقلیه موتوری را در شهر غیر ممکن میکند. اما آریا معتقد است که ورودی شهر با رفت و آمد انبوه خودروهای سنگین مردم را کلافه کرده است.
آنطور که فعالان میراثفرهنگی میگویند، بیمبالاتیها و تخریبهایی که گاهی توسط گردشگر و در اغلب موارد از سوی اهالی انجام میگیرد به بافت تاریخی این روستای زیبا لطمههای بسیار وارد کرد است. اتفاقی که اگر جلوی آن گرفته نشود این مقصد زیبای گردشگری را در آیندهای نزدیک به چالش میکشد.