به اعتقاد اين کارشناس منابع طبيعي، در حقيقت چنانچه زيرساختهاي فرهنگي و رفاهي لازم فراهم نشده باشد، صنعت گردشگري ميتواند به يک تهديد براي طبيعت و منابع آب و خاک کشور تبديل شود.
وي با اشاره به اينکه رها سازي زباله در طبيعت و يا در کنار و داخل رودخانهها و چشمهها همواره به عنوان يکي از تهديدهاي جدي منابع آبي کشور مطرح بوده تصريح کرد: با توجه به وجود منابع آبي و رودخانههاي پرشمار، اين ناهنجاري زيست محيطي در برخي از مناطق کشور که سهم بيشتري از رودخانهها و چشمهها را داشته و نقش بيشتري در توليد آب کشور دارند، از اهميت بيشتري برخوردار است.
خاکپور افزود: در سالهاي اخير به موازات توسعه و رونق گردشگري و حضور مسافران بيشتر در استانهاي توريستي کشور، متأسفانه روند رهاسازي زباله در طبيعت و در حاشيه رودخانهها و چشمهها به شدت افزايش يافته و علاوه بر آلودگي ديداري، ميزان آلودگي منابع آبي ناشي از زبالهها نيز در منطقه به شکل نگران کنندهاي شدت يافته و نگرانيهاي زيادي را بابت توسعه گردشگري غيراصولي بوجود آورده است.
اين کارشناس منابع طبيعي اظهار داشت: عدم توسعه زيرساختهاي فرهنگي و رفاهي در حوزه گردشگري، علاوه بر خسارتهاي محيطزيستي، آلودگي منابع آبي و تهديد حوزه بهداشت و سلامت مردم، مناظري نازيبا و نامناسب در حاشيه رودخانهها و تفرجگاهها بوجود آورده که به صورت مستقيم بر روي صنعت اکوتوريسم و توسعه پايدار آن در منطقه تأثير ميگذارد.
وي يادآور شد: صنعت گردشگري بدون زيرساختهاي فرهنگي و رفاهي اگرچه تأثير قابلتوجهاي بر کميت منابع آبي ندارد اما بدون شک رفتارهاي ناآگاهانه گردشگران ميتواند خسارتهاي جدي بر کيفيت منابع آبي وارد کند چرا که بيشتر پسماندهاي رها شده در حاشيه و داخل رودخانه و چشمهها، ظروف يکبار مضرف پلاستيکي بوده که علاوه بر آلودگي آب و کاهش کيفيت منابع، حيات اکوسيستمهاي رودخانهاي و آبي را تحت تاثير قرار داده و خسارتهاي جبرانناپذيري را به موجودات آبزي اين اکوسيستمها وارد ميکند.